Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Για τους συγγενείς του Νίκου Στάμου αυτό δεν ισχύει. Έχουν περάσει 25 χρόνια από εκείνη τη μαύρη μέρα και η συντριβή του αεροσκάφους, τους βασανίζει με τον ίδιο τρόπο ακόμα και σήμερα…
Ο Νίκος Στάμου από την Αιανή Κοζάνης, ένα ψηλό παλικάρι μόλις 26 χρόνων έφυγε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1997 για την Οδησσό της Ουκρανίας. Είχε πιάσει δουλειά σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία ελληνικών συμφερόντων, ως τεχνίτης στις σιδηροκατασκευές. Αποχαιρέτησε τους γονείς του, φίλησε την κοπέλα του με την αγαπημένη τους φράση “για πάντα μαζί” και της έδωσε ραντεβού για την παραμονή των Χριστουγέννων, οπότε και θα γινόταν οι αρραβώνες τους.
Στο πατρικό του οι ετοιμασίες είχαν ξεκινήσει από νωρίς. Πριν μπει ο χειμώνας η μάνα του άσπρισε μέσα κι έξω. Ρούχα και κοσμήματα αγοράστηκαν έγκαιρα κι όσο πλησίαζε ο καιρός η προσμονή των γονιών του, αλλά και της κοπέλας, μεγάλωνε.
Ήταν η πρώτη φορά που ο Νίκος αθέτησε την υπόσχεση που είχε δώσει. Στις 17 Δεκεμβρίου του 1997, ημέρα Τετάρτη, λίγο μετά το μεσημέρι, επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος τύπου Γιάκοβλεφ των ουκρανικών αερογραμμών και με ανείπωτη χαρά έδεσε τη ζώνη του, στο όνειρο για το ταξίδι της επιστροφής. Στην Αιανή δεν έφτασε ποτέ. Η ψυχή του πέταξε, όπως και των άλλων 71 επιβατών και μελών του πληρώματος, στη μοιραία πτήση, που συνετρίβη στα 1.200 μέτρα στα Πιέρια Όρη, στη θέση Ντίτσιος, σε μια από τις μεγαλύτερες αεροπορικές τραγωδίες που συγκλόνισαν ποτέ τη χώρα.
«Λένε πως ο χρόνος μετριάζει τον πόνο. Δεν είναι αλήθεια. Όσο πλησιάζουν οι μέρες της θλιβερής επετείου οι μνήμες επανέρχονται. Ξανά και ξανά. Ζούμε την ίδια αγωνία για την τύχη τους, τον ίδιο πόνο για την απώλειά τους», λέει ο πατέρας του Νίκου Στάμου, Χάρης.
Ο Χάρης Στάμου έδωσε έναν πολύχρονο αγώνα για να βρει τι έφταιξε και το YAK-42, ενώ έφτασε πάνω από το αεροδρόμιο “Μακεδονία” της Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Τετάρτης 17 Δεκεμβρίου 1997, δεν κατάφερε να εντοπίσει τον διάδρομο προσγείωσης, έκανε αναστροφή και πήρε λάθος πορεία, με αποτέλεσμα να τσακιστεί στις χιονισμένες πλαγιές των Πιερίων.
«Μια σειρά από ελλείψεις και παραλείψεις οδήγησαν στον θάνατο 72 ψυχές. Η σημαντικότερη έλλειψη ήταν το ραντάρ, που παρέμενε αχρησιμοποίητο στις αποθήκες του αεροδρομίου από το 1995.
Όσο για τις παραλείψεις, η έρευνα έδειξε πως ο Ουκρανός πιλότος, παρότι ήταν έμπειρος και είχε στο ενεργητικό του σχεδόν 8.000 ώρες πτήσης, πετούσε για πρώτη φορά προς την Ελλάδα σε μια διαδρομή που δεν γνώριζε κι επιπλέον είχε πρόβλημα συνεννόησης με τον Πύργο Ελέγχου, έτσι γρήγορα έχασε τον προσανατολισμό του» σημειώνει.
Για την πτήση από το Κίεβο στη Θεσσαλονίκη, με ενδιάμεση στάση στην Οδησσό, είχε ναυλωθεί ένα Boeing 737, το οποίο όμως παρουσίασε πρόβλημα και η εταιρεία Aerosvit μίσθωσε το YAK-42. Στους -25°C που επικρατούσαν στο Κίεβο και στην Οδησσό, το Γιάκοβλεφ δεν θα έπρεπε να απογειωθεί για να κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι.
Πηγή: voria.gr
