Θεσσαλονίκη: O γητευτής των γερακιών – Εντυπωσιακές πτήσεις των αρπακτικών (video)

Ρίζες 4.000 ετών έχει η σχέση του ανθρώπου με τα γεράκια. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένας από τους κορυφαίους εκπαιδευτές των αρπακτικών, αναβιώνοντας την πανάρχαια τέχνη της ιερακοτροφίας.

Ο Σάββας Καραμιχάλης από τη Θεσσαλονίκη είναι ένας από τους σημαντικότερους «γερακάρηδες», που με πολλή υπομονή και αγάπη για τα αρπακτικά, ανέπτυξαν εγκάρδιο δεσμό μαζί τους και συνεχίζουν την παράδοση των αρχαίων προγόνων.

Το ThessToday.gr συνάντησε τον Καραμιχάλη, εκπαιδευτή άγριων πτηνών εδώ και 15 χρόνια, μέλος του Ελληνικού Συλλόγου Ιερακοτροφίας και έναν εκ των ελαχίστων που ασχολούνται με το να δαμάζουν τα γεράκια.

Ο 41χρονος «γερακάρης» παρουσιάζει το ενός έτους αρσενικό γεράκι του. Πρόκειται για ένα Harris Hawk, μεσαίου μεγέθους αρπακτικό πτηνό, το οποίο προέρχεται από τη Λατινική Αμερική.

Ένα από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου είδους, είναι ότι ενώ όλα τα αρπακτικά είναι μοναχικά, τα Harris Hawk κυνηγούν σε ομάδες, με τα θηλυκά να είναι ισχυρότερα των αρσενικών λόγω μεγέθους και χαρακτήρα.

Δαμάζοντας τα γεράκια 

Κανόνας για τους εκπαιδευτές αποτελεί η τοποθέτηση πομπού στο πτηνό για την εύρεσή του, ενώ μάλιστα χρησιμοποιούνται και τα σχετικά κουδουνάκια για τον εντοπισμό του ανά πάσα στιγμή. Όπως εξηγεί ο Σάββας Καραμιχάλης, τα κουδουνάκια βοηθούν και χρησιμοποιούνται όταν για παράδειγμα πραγματοποιεί πτήση σε δάσος, μιας και το πέταγμά του είναι αθόρυβο.

Το γεράκι του Σάββα Καραμιχάλη τρέφεται όπως τονίζει ο ίδιος «πολύ καλά», ενώ το… μενού περιλαμβάνει από κατεψυγμένα ορτύκια, κλωσόπουλα μέχρι και κατεψυγμένα κουνέλια. «Η τροφή του πρέπει να είναι ποικίλης και να μην τρώει το ίδιο και το ίδιο», υπογράμμισε ο ίδιος, ενώ σημείωσε ότι η οπτική οξύτητα ενός γερακιού είναι οκτώ φορές ανώτερη από του ανθρώπου, επιτρέποντάς του να διακρίνει ακόμα και την πιο μικρή λεία από δέκα χιλιόμετρα μακριά.

Όσον αφορά την εκπαίδευσή του, o κ. Καραμιχάλης εξηγεί ότι το άγριο αρπακτικό μαθαίνει σταδιακά να προσγειώνεται στο χέρι του εκπαιδευτή που φέρει ειδικό γάντι, να τρώει, να φεύγει και να επιστρέφει με τον χαρακτηριστικό ήχο της σφυρίχτρας από όπου και αν βρίσκεται.

Να σημειωθεί ότι από το 2010 αυτή η τέχνη αναγνωρίζεται και προστατεύεται από την UNESCO ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά.