Την ευθύνη για την δολοφονική επίθεση με μολότοφ κατά διμοιρίας των ΜΑΤ, το περασμένο Σάββατο, στην οδό Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, ανέλαβαν με ανακοίνωσή τους σε σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου αναχρικοί που υπογράφουν ως «εξεγερμένοι/εξεγερμένες». Όπως χαρακτηριστικά γράφουν «επιλέγουμε να κοιτάξουμε τον πραγματικό εχθρό κατάματα, να κοιτάξουμε τους ένοπολους φρουρούς του στα μάτια και να τους κάψουμε. Γι’ αυτό τον λόγο στις 2/6, επιτεθήκαμε σε κλούβα της αστυνομίας που μετέφερε τα σκουπίδια των ΜΑΤ.
Επιλέξαμε να περάσουμε στην δράση, να αφήσουμε το δικό μας, έστω και μικρό, στίγμα στην υπόθεση της επιθετικής προοπτικής». Ακόμη, τονίζουν πως «οι μπάτσοι δεν ειναι ο “σάκος του μποξ” όπως διατείνονται οι ίδιοι κλαψουρίζοντας· είναι στόχος. Είναι στόχος λόγω του ρόλου που έχουν επιλέξει να αναλάβουν στην κοινωνική ζωή. Είναι προστάτες του κράτους και των αφεντικών».
Αφιερώνοντας την επίθεση στους – κατά τους ίδιους – «πολιτικούς κρατούμενους» απειλούν ότι «μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, εμείς επιλέγουμε να επιτεθούμε. Επιλέγουμε να οργανωθούμε σε οριζόντιες ομάδες και να περάσουμε στην πράξη. Ορμώμενοι και ορμώμενες απο την εξεγερτική συνείδηση πολεμάμε για την πραγμάτωση της αναρχίας.”
Η ανακοίνωση για την ανάληψη ευθύνης
«Όλοι και όλες βιώνουμε μια πραγματικότητα στην οποία η εκμετάλλευση και η υποταγή έχουν εδραιωθεί σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, πάνω στα θεμέλια που με επίδοξο τρόπο έχει θέσει η εξουσία. Βλέπουμε την καταστολή να παίρνει διάφορες μορφές. Από την ποινικοποίηση της ιδεολογίας, της αλληλεγγύης, των προσωπικών/συντροφικών σχέσεων μέχρι και την σκληρή εκδικητικότητα που επιβάλλει σε όσους και όσες σηκώνουν το κεφάλι.
Ο αναρχικός-κομμουνιστής Τ.Θεοφίλου με αστεία στοιχεία και ενα σαθρό κατηγορητήριο φυλακίζεται για 5 χρόνια μέχρι να εκδικαστεί σε 2ο βαθμό, όπου και αθωώνεται πλήρως. Οι εισαγγελείς και οι παράγοντες της δικαστικής εξουσίας, ωστόσο, επιδίδονται σε μια πρωτόγνωρη προσπάθεια, προκειμένου να περάσει το παραμύθι της αντιτρομοκρατικής. Γι’αυτόν τον λόγο, πρόσφατα, αναίρεσαν την αθωωτική απόφαση και συνεδρίασαν για να αποφανθούν εάν ο Τ. Θεοφίλου πρέπει να εκδικαστεί εκ’ νέου.
Τον Μάρτη του ‘18 αυτή η διαπίστωση επαληθεύτηκε για ακόμη μια φορά, όταν οι αναρχικοί Νίκος Ρωμανός, Αργύρης Ντάλιος, Γιάννης Μιχαηλίδης, Δημήτρης Πολίτης και ο Γεράσιμος Τσάκαλος, καταδικάστηκαν ως “ατομικοί τρομοκράτες”. Mια καταδίκη που επιβεβαιώνει την ποινικοποίηση της αναρχικής πολιτικής ταυτότητας ως επαρκές αποδεικτικό στοιχείο για την καταδίκη αγωνιστών και αγωνιστριών, στα πλαίσια του περίφημου αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α). Ένα νόμο που συνεχώς προσπαθούν να αναβαθμίσουν ώστε να μοιράζουν μακροχρόνιες ποινές για οποιοδήποτε αδίκημα (όσο αμελητέο και να είναι) τελείται κάτω απ’τα πλαίσια μια υπαρκτής -ή και ανύπαρκτης- “τρομοκρατικής οργάνωσης”. Αξίζει να σημειωθεί ότι 4 πρώτοι αναφερόμενοι (με εξαίρεση δηλαδή το μέλος της ΣΠΦ Γ.Τσάκαλο) έχουν αθωωθεί αμετάκλητα για συμμετοχή σε κάποια τρομοκρατική οργάνωση.
Δικαιώματα και ελευθερίες που έχουν κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες καταπατόνται αναφανδόν. Για αυτόν τον λόγο ο αμετανόητος επαναστάτης Δ. Κουφοντίνας, ξεκίνησε απεργία πείνας απο τις 30/5 διεκδικώντας: α)την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στη διαδικασία ψήφισης για την λήψη απόφασης αναφορικά με την χορήγηση αδειών σε κρατούμενους και β)να του δοθεί τακτική άδεια που ακόμα μια φορά εκδικητικά του στερούν και την οποία δικαιούται σύμφωνα με τους νόμους τους.
Η γενικευμένη επίθεση που δέχονται οι πολιτικοί διωκόμενοι, όσοι και όσες βρίσκονται αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με την κρατική καταστολή λόγω της ιδεολογίας τους, της ανατρεπτικής τους δράσης ή της αμετανόητης στάσης τους, δεν μένει μόνο σε αυτά τα πλαίσια. Βιώνοντας τον κύκλο του καπιταλισμού στην φάση της “κρίσης”, η εκμετάλλευση και η καταπίεση οξύνονται με αποδέκτη το σύνολο της κοινωνίας, τα μέλη της οποίας ανέκαθεν εσωτερικεύουν τις αξίες της κυριαρχίας και αφομοιώνουν την εξουσιαστική νοοτροπία. Πιστοί ακόλουθοι του καταναλωτισμού και της επίπλαστης υλικής ευδαιμονίας, επιδίδονται σε έναν ανελέητο αγώνα δρόμου με αφετερία την μισθωτή σκλαβιά και κινητήριο δύναμη την κοινωνική ανέλιξη. Ανταγωνιζόμενοι σκληρά ο ένας τον άλλον και πατώντας επί πτωμάτων προσπαθούν με μόχθο να αποκτήσουν μια αξιόλογη θέση στην καννιβαλιστική κοινωνία, για να καλύψουν τις επίπλαστες ανάγκες τους, τις κούφιες επιθυμίες τους.
Ανεξαρτήτως με παλιές ή νέες κατασταλτικές μεθοδεύσεις που χρησιμοποιεί η εξουσία, ως πάγιο και πρωταρχικό στόχο έχουν την καταστροφή κάθε τάσης για αμφισβήτηση, μέσω της διάχυσης του δηλητήριου του φόβου στο κοινωνικό σώμα. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι οποιαδήποτε ανατρεπτική ροπή θα καταλύεται στο πρωταρχικό της στάδιο και έτσι επιστρατεύουν κάθε δυνατό εργαλείο: τα τεχνολογικά και επιστημονικά μέσα, τα ΜΜΕ, τους μπάτσους, τα ανεδαφικά εκβιαστικά διλήμματα, σε αγαστή συνεργασία με τα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας τα οποία είναι πάντα πρόθυμα να υπηρετήσουν την κυρίαρχη αφήγηση.
Μέσα σε αυτήν την δυστοπική πραγματικότητα, ωστόσο, γεννήθηκαν κοινωνικές αντιστάσεις οι οποίες παρ’όλες τις αντιφάσεις και τις προβληματικές τους, έχουν δώσει μαχητικές απαντήσεις και βίωσαν την καταστολή γι’αυτόν τον λόγο. Κοινωνικές αντιστάσεις οι οποίες έδωσαν προοπτική για δυναμική σύγκρουση με τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου, αλλά μέχρι στιγμής -κατά κύριο λόγο- έχουν αποδειχθεί ανεπαρκείς για να αναστρέψουν αυτήν την κατάσταση.
Από την άλλην επίσης υπάρχουν άτομα τα οποία όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, καταλαβαίνουν ότι κάτι πρέπει να κάνουν και εύστοχα συνειδητοποιούν ότι πρέπει να ριζοσπαστικοποιηθούν. Ωστόσο επιλέγουν μια διέξοδο που ευνοεί μόνο το αντίπαλο στρατόπεδο, το κράτος και τα αφεντικά, αφού επιλέγουν να ακολουθήσουν το παραμύθι για αναβίωση του εθνικού κορμού, για αναζοπύρωση της σάπιας πατριωτικής και εθνικιστικής “συνείδησης”. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο προβάλουν μια αντίσταση σε ότι τους κλέβει την ζωή. Μια παράσταση που έχει διάρκεια στον χρόνο και πρόσφατα ξαναβγήκε στην επιφάνεια.
Εμείς από την άλλη επιλέγουμε να μην πάρουμε αυτόν τον ρόλο, τον ρόλο του ανθρωπάκου. Επιλέγουμε να κοιτάξουμε τον πραγματικό εχθρό κατάματα, να κοιτάξουμε τους ένοπολους φρουρούς του στα μάτια και να τους κάψουμε. Γι αυτό τον λόγο στις 2/6, επιτεθήκαμε σε κλούβα της αστυνομίας που μετέφερε τα σκουπίδια των ΜΑΤ. Επιλέξαμε να περάσουμε στην δράση, να αφήσουμε το δικό μας, έστω και μικρό, στίγμα στην υπόθεση της επιθετικής προοπτικής.
Οι μπάτσοι είναι ένα πρώτο εμπόδιο, είναι ο ένοπλος φρουρός του καθεστώτος. Και δεν είναι άτρωτοι. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε αμέτρητα παραδείγματα της δολοφονικής και αρρωστημένης τους συμπεριφοράς. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος, ούτε η αφορμή. Οι μπατσοι δεν ειναι ο “σάκος του μποξ” όπως διατείνονται οι ίδιοι κλαψουρίζοντας· είναι στόχος. Είναι στόχος λόγω του ρόλου που έχουν επιλέξει να αναλάβουν στην κοινωνική ζωή. Είναι προστάτες του κράτους και των αφεντικών, είναι αυτοί που είναι πάντα έτοιμοι να καταστείλουν οποιαδήποτε απόπειρα εξέγερσης ή επανάστασης. Είναι αυτοί που θα δολοφονήσουν συνειδητά ανθρώπους οι οποίοι εκλαμβάνονται ως απειλή απ’την κυριαρχία. Στον κόσμο της εκμετάλλευσης όπου οι “εγκληματίες” είναι κατά βάση γέννημα-θρέμα της ανισότητας και του καπιταλισμού, οι μπάτσοι είναι αυτοί που θα διαιωνήσουν και θα προστατέψουν αυτήν την συνθήκη.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, λοιπόν, εμείς επιλέγουμε να επιτεθούμε. Επιλέγουμε να οργανωθούμε σε οριζόντιες ομάδες και να περάσουμε στην πράξη. Να προσπαθήσουμε να περάσουμε από την συμβολική, “επετειακή” σύγκρουση στην δημιουργία συγκυριών που αποτελούν πραγματική απειλή. Να απελευθερώσουμε, έστω και στο ελάχιστο, τον χώρο και τον χρόνο που μας ανήκουν. Ορμώμενοι και ορμώμενες απο την εξεγερτική συνείδηση πολεμάμε για την πραγμάτωση της αναρχίας. Αφήνουμε την δικιά μας παρακαταθήκη, στον κοινό μας στόχο για δημιουργία μαχητικών δομών μέσα στον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο.
Στη συγκρότηση αυτοοργανωμένων ομάδων που θα ξεπεράσουν τη συμβολική επίθεση και θα αναβαθμιστούν σε έναν επικίνδυνο “εσωτερικό” εχθρό.
Προτάσσουμε τον πολύμορφο αγώνα. Την διάχυση της αναρχικής πρακτικής και θεώρησης σε κάθε τομέα της καθημερινότητας. Για εμας, πολύμορφος αγώνας είναι ένα τρικάκι, μια αφίσα, ένα πανό. Η σύνταξη μιας προκύρηξης και το μοίρασμα προπαγανδιστικού υλικού. Μια δημόσια εκδήλωση, οι ανοιχτές συζητήσεις και η διαλεκτική. Για εμάς, πολύμορφος αγώνας είναι η μετωπική σύγκρουση με το καθεστώς. Οι οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής, οι εμπρηστικές επιθέσεις σε στόχους εξουσίας. Ο ένοπλος αγώνας και το αντάρτικο πόλης. Για εμάς, πολύμορφος αγώνας είναι η θεωρία και ο λόγος, η δράση και η πράξη.
Να δομήσουμε ανατρεπτικούς πυρήνες. Να δομήσουμε μαχητικές δομές. Να επιτεθούμε στους εχθρούς της ελευθερίας. Για την αναρχία… Εκφάζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους. Όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του πολέμου, ξεχνάει τον ίδιο τον πόλεμο. Για κάθε στόχο της εξουσίας που καίγεται και καταστρέφεται, ένα χαμόγελο γεννάται στα πρόσωπα όσων διψούν για Εξέγερση, για Ελευθερία. Πάνω στις στάχτες τους χαρτογραφούμε τα όνειρά μας, τις επιθυμίες μας. Πάνω στις στάχτες θέτουμε τα θεμέλια για μια ελεύθερη κοινωνία…
εξεγερμένοι/εξεργερμένες
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163