Νέο χέρι, αυτό που τού στέρησε ένα εργατικό ατύχημα στη χώρα του, και μια νέα ζωή απαλλαγμένη από τα προβλήματα που προκαλεί στην καθημερινότητά του η αναπηρία, διεκδικεί ο 26χρονος Χουράμ (Khuram) από το Πακιστάν, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει στην Ελλάδα.
Ήταν δέκα χρόνια πριν, όταν έχανε το δεξί χέρι του σε εργατικό ατύχημα σε ηλικία μόλις 16 ετών, γεγονός που τον «βύθισε» σε μια δίνη προβλημάτων καθώς, όπως λέει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, οι άνθρωποι με αναπηρία στη χώρα του βρίσκονται στο περιθώριο κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά και οι πιθανότητες να βρουν εργασία είναι απειροελάχιστες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Μέσα στο σπίτι εισέπραττα αγάπη από τους δικούς μου και ήμουν προστατευμένος, έξω όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, ένιωθα άσχημα», τονίζει, εξηγώντας στην απόφαση του να εγκαταλείψει τον τόπο του σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Στην Ελλάδα έφτασε πριν από δυόμισι χρόνια και ως αιτών άσυλο έχει πρόσβαση στο σύστημα Υγείας για επείγουσες μόνο περιπτώσεις χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει η δυνατότητα χορήγησης τεχνητού μέλους, κάτι που, όπως λέει, θα του άλλαζε τη ζωή.
Τον νεαρό «αγκάλιασαν» οι άνθρωποι του ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ, στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζοντάς τον μέσα από τις εθελοντικές τους δράσεις και, όπως λένε, εντυπωσιάστηκαν από το ήθος και τη θέληση του για προσφορά, γι’ αυτό και αποφάσισαν να τον βοηθήσουν ν’ αποκτήσει ένα προσθετικό μέλος ξεκινώντας μια καμπάνια με τίτλο «Νέο χέρι, νέα ζωή».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο 26χρονος ενσωματώθηκε πολύ γρήγορα στην εθελοντική ομάδα και την αγάπη που παίρνει από τα μέλη της φροντίζει να την ανταποδίδει με όποιον τρόπο μπορεί. Είτε φροντίζοντας τα φυτά και τις γάτες που τού έχουν, μάλιστα, ιδιαίτερη αδυναμία, είτε βοηθώντας σε διάφορες δράσεις της ομάδας. «Εδώ νιώθω ασφάλεια. Σαν να είμαι στην οικογένεια μου», υπογραμμίζει.
Παράλληλα δε, με την αναζήτησή εργασίας φοιτά σε εσπερινό σχολείο. Και μπορεί τα ελληνικά να τού φαίνονται κάπως δύσκολα, όπως λέει, ωστόσο δεν το βάζει κάτω και είναι αποφασισμένος να τα μάθει καλά ώστε να μπορέσει να σπουδάσει. «Θα μού άρεσε να γίνω δάσκαλος κι αν δεν τα καταφέρω θέλω να ασχοληθώ με τη ραπτική, μια τέχνη που την έμαθα στη χώρα μου», λέει.
«Ο λόγος που επιθυμούμε να τού εξασφαλίσουμε το πρόσθετο μέλος είναι για να γίνει και πάλι, πλήρως λειτουργικός. Να αυτοεξυπηρετείται, να έχει τη δυνατότητα να εργαστεί και να απολαμβάνει ξανά τη ζωή», τονίζουν όσοι ξεκίνησαν την καμπάνια για να τον βοηθήσουν ν’ αποκτήσει νέο χέρι. «Ένα νέο χέρι θα με κάνει να νιώσω καλά και θα μού δώσει αυτοπεποίθηση ώστε να παλέψω για το μέλλον μου», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 26χρονος Χουράμ, που θεωρεί πως όταν υπάρχει εσωτερική δύναμη και θέληση τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ο ίδιος φαίνεται να τα διαθέτει και τα δύο.
