Αποφάσισε να γίνει ζαχαροπλάστης στη Θεσσαλονίκη και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Οι τούρτες που φτιάχνει κεντρίζουν τα βλέμματα και γίνονται ανάρπαστες.
Ένα ψάρι με γεύση βανίλια, σουβλάκια πάνω σε «κάρβουνα» από ζαχαρόπαστα, ένα κουτί αθλητικά παπούτσια με γεύση μόκα, ναργιλές μπλακ φόρεστ, Λευκός Πύργος με …γεύση φιστίκι κι ένα μετρό Θεσσαλονίκης… όλο γλύκα, είναι ορισμένες μόνο από τις δημιουργίες του Θεσσαλονικιού μηχανολόγου Γιάννη Μαρίνη, ο οποίος συνδυάζει τις γνώσεις του στη δόμηση και τη στατική των κτιρίων με τη ζαχαροπλαστική.
Ακόμη κι αν τα υποστυλώματα στις τούρτες δεν είναι σιδερένια, οι γνώσεις του είναι χρήσιμες για τις τρισδιάστατες γλυκιές κατασκευές του, που στέκονται στο ύψος τους! Ο Γιάννης Μαρίνης μετέφερε τις εμπειρίες του από το εργοτάξιο στο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και οι τούρτες που έχουν τη μορφή κτιρίου ή είναι μεγάλες σε όγκο, δεν πέφτουν με τίποτα, καθώς τις επιμελήθηκε ο πλέον ειδικός στη μελέτη και την κατασκευή.
«Φυσικά και κάνω μια μελέτη πρώτα, γιατί είναι αλήθεια πως ο μηχανολόγος εξακολουθεί να υπάρχει μέσα μου και τον έχω μόνιμο σύμβουλο! Με βοήθησαν οι σπουδές μου γιατί δεν είναι μόνο η ιδέα για μια τούρτα, αλλά κυρίως είναι η κατασκευή της» εξηγεί, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Γιάννης Μαρίνης, ο οποίος ασχολείται επαγγελματικά με τη ζαχαροπλαστική, που τελικά τον κέρδισε σε σχέση με τη μηχανική.
«Σε πολλές περιπτώσεις δημιουργώ “δοκάρια” για να στηριχθεί η τούρτα και χρησιμοποιώ ειδικές συνθέσεις για να στηρίξω τη γλυκιά κατασκευή. Υπήρξαν περιπτώσεις που χρειάστηκαν αρκετές ώρες μελέτης ώστε να μην πέσει η τούρτα μας» δηλώνει, αποκαλύπτοντας το σλόγκαν του: «αν μπορούσα να νικήσω την βαρύτητα θα γινόμουν αστροναύτης και όχι ζαχαροπλάστης».
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε τον κ. Μαρίνη στο εργαστήριό του, στην Παναγία Φανερωμένη Θεσσαλονίκης. Εκεί, με τον αδερφό του Σταμάτη, ο οποίος ασχολείται κυρίως με το εκτελεστικό κομμάτι, βάζουν τις τελευταίες πινελιές σε έναν …βυθό σοκολάτας. Τα ψάρια, τα κοχύλια, τα φύκια μέχρι και οι διαφορετικές αποχρώσεις του νερού στον βυθό έχουν αποτυπωθεί με υλικά ζαχαροπλαστικής. Το αποτέλεσμα δε, είναι τόσο ωραίο, που βλέποντάς το κάποιος μάλλον πιστεύει πως πρόκειται για διακοσμητικό και όχι τούρτα.
«Έχουμε παραγγελίες για εγκαίνια, πάρτι παιδικά/ενηλίκων και άλλες εκδηλώσεις. Μεγάλα καταστήματα και επιχειρήσεις μας ζητούν να φτιάξουμε ολόκληρες κατασκευές, όπως για παράδειγμα το εργοστάσιό τους σε μορφή σοκολάτας. Σε μια εταιρεία με υλικά κατασκευής φτιάξαμε όλα τα εργαλεία, ενώ έχουμε σίγουρα έχουμε κατασκευάσει την πιο …γλυκιά μακέτα του μετρό, με πολλή ζάχαρη και στάσεις …από σοκολάτα» αναφέρει ο κ. Μαρίνης.
Μεγάλη ζήτηση έχουν, όπως λένε τα δυο αδέρφια, και τα αλμυρά φαγώσιμα, στη γλυκιά τους όμως εκδοχή. Τα σουβλάκια στην ψησταριά και τα μπέργκερ με τη λεπτομέρεια του λιωμένου τυριού ή το αβγό, είναι μόνο κάποιες από τις δημιουργίες που έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις και ταυτόχρονα τα πιο πολλά σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα, με τις φωτογραφίες τους να σαρώνουν.
Η ιστορία των ζαχαροπλαστείων Μαρίνη ξεκινά πριν από περίπου 65 χρόνια. Η μητέρα τους Αλέκα Μαρίνη ξεκίνησε να δουλεύει και να μαθαίνει την τέχνη της ζαχαροπλαστικής στα πιο γνωστά και καταξιωμένα ζαχαροπλαστεία της εποχής: Φλόκα, Μακρίδη, Αχιλλέα κ.ά.
Αφού ωρίμασε η ιδέα, μαζί με τα αδέρφια της αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα κατάστημα το 1975 με την δική τους σφραγίδα, θέλοντας να εκφράσουν απόλυτα τη φιλοσοφία τους. Το 1996 άνοιξαν και δεύτερο κατάστημα, με ιδιοκτήτες πλέον τα παιδιά της, Σταμάτη και Γιάννη, που παρακολουθούσαν σεμινάρια και κατάφεραν να εξελίξουν τη ζαχαροπλαστική, έχοντας μάλιστα πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε διαγωνισμούς και μετρώντας ήδη 11 βραβεία σε πανελλήνιους διαγωνισμούς καλλιτεχνικής ζαχαροπλαστικής, καθώς και ένα διεθνές βραβείο στην Κροατία.
Πηγή φωτό: ΑΠΕ – ΜΠΕ