την Τετάρτη 8 του Νοέμβρη η Ε΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης βγάζει σε πλειστηριασμό την πρώτη και μοναδική κατοικία μιας 63χρονης γυναίκας με προβλήματα υγείας, ένα σπίτι 61 τ.μ. στις Συκιές Θεσσαλονίκης. Μάλιστα καλεί στη 13.00 το μεσημέρι της Τρίτης, σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στην Ε’ Δ.Ο.Υ. Θεσ/νίκης (οδός Κρυστάλη, πλατεία Αντιγονιδών) καθώς και την Τετάρτη στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης. Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:
”Tην Τετάρτη 9 του Νοέμβρη η Ε΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης βγάζει σε πλειστηριασμό την πρώτη (και μοναδική) κατοικία μιας 63χρονης γυναίκας με προβλήματα υγείας, ένα σπίτι 61τ.μ. στις Συκιές Θεσσαλονίκης! Και δυστυχώς αυτό το σπίτι δεν είναι το μόνο στο κυνήγι της αρπαγής της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας που έχει ξεκινήσει το τελευταίο διάστημα και από το κράτος. Αφού, μ’ άλλα λόγια, μας τάραξαν σε φόρους και χαράτσια, τώρα μας παίρνουν και τα σπίτια, γιατί δεν μπορούμε να τους πληρώσουμε…
Γιατί στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων τα φτωχά λαϊκά στρώματα είδαν όχι μόνο τη δουλειά (και το ψωμί) τους να χάνεται και τους μισθούς/συντάξεις τους να πετσοκόβονται αλλά και το πενιχρό πια εισόδημά τους να μειώνεται ακόμη περισσότερο λόγω νέων φόρων και χαρατσιών που επιβλήθηκαν και αύξησης των ήδη υπαρχόντων. Αντίθετα, στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων και της «ανάπτυξης», της πιο γνωστής «καραμέλας» στο στόμα των κάθε φορά κυβερνώντων, νομοθετούνται συνεχώς νέες ελαφρύνσεις, απαλλαγές και ρυθμίσεις για το κεφάλαιο και τα μεγάλα εισοδήματα (χωρίς βέβαια ούτε κι αυτά τα ελάχιστα σε σχέση με τα κέρδη τους να πληρώνουν).
Τράπεζες και κράτος δείχνουν αδίσταχτοι όταν πρόκειται για τη λαϊκή κατοικία και περιουσία. Χθες ήταν το σπίτι μιας άπορης οικογένειας με πατέρα κι ένα παιδί ΑΜΕΑ, σήμερα το σπίτι μιας 63χρονης γυναίκας, αύριο θα είναι το δικό μας. Μόνο εμείς μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την αντιλαϊκή και κοινωνικά ανάλγητη πολιτική. Η κυβέρνηση, ένα μήνα τώρα, από τη μια ψεύδεται ασύστολα υποστηρίζοντας ότι δεν βγαίνουν λαϊκές κατοικίες σε πλειστηριασμό, κι από την άλλη «δεσμεύεται» ότι θα νομοθετήσει την προστασία της πρώτης κατοικίας, χωρίς όμως απολύτως τίποτα να κάνει για την υλοποίηση αυτής της «δέσμευσης».