Νομικοί κύκλοι επεσήμαναν ότι οι δικαστές κινήθηκαν στο πνεύμα του Νέου Ποινικού Κώδικα, όπου η ποινική μεταχείριση της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως αμβλύνεται με δυνατότητα επιβολής πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον 10 ετών διαζευκτικά με τη δυνατότητα επιβολής ισόβιας κάθειρξης.
Επιπλέον, το δικαστήριο αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο ενόψει της δευτεροβάθμιας δίκης στο Εφετείο, υπό τους όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της προσκόμισης εκ μέρους του μισθωτηρίου, το οποίο θα βεβαιώνει ότι είναι κάτοικος Θεσσαλονίκης.
Ο 44χρονος κατηγορείτο για έγκλημα το οποίο παρέμενε επί σειρά ετών στο αρχείο με την ένδειξη “αγνώστων δραστών” και επρόκειτο να παραγραφεί την επόμενη εβδομάδα λόγω παρέλευσης της 25ετίας. Ο ίδιος κατέστη κατηγορούμενος το 2012, όταν ειδική ομάδα αστυνομικών του τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης που ασχολείται με ανεξιχνίαστες υποθέσεις, κατόρθωσαν να ταυτοποιήσουν ένα “ορφανό” δακτυλικό αποτύπωμα πάνω σε συσκευή τηλεφώνου στο διαμέρισμα του θύματος.
Εις βάρος του είχε εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης και εντοπίστηκε το περασμένο έτος από αμερικανούς αστυνομικούς στο Μαϊάμι, όπου ζει τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Κατά τη σύλληψή του όμως αυτοπυροβολήθηκε με συνέπεια να νοσηλευτεί για μήνες, σε κωματώδη κατάσταση, σε νοσοκομείο των ΗΠΑ. Μόλις πριν από λίγες μέρες οι Αμερικανικές Αρχές τον παρέδωσαν στην Ελλάδα προκειμένου να δικαστεί στη χώρα μας.
Η άγρια δολοφονία του 62χρονου συνέβη στις 25 Ιουλίου του 1994 στο διαμέρισμά του στη Νεάπολη. Ο άτυχος άνδρας βρέθηκες νεκρός μέσα στο μπάνιο, σε ύπτια θέση, ενώ τα χέρια του ήταν δεμένα και η σορός σκεπασμένη με πετσέτες. Τα στοιχεία που συνέλεξαν οι αστυνομικοί οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το κίνητρο της δολοφονίας ήταν σεξουαλικό.
Όπως περιγράφεται στα Ελληνικά δικαστικά έγγραφα, μέσω ενός Ρουμάνου με τον οποίο είχε συνάψει σεξουαλική σχέση, ο 62χρονος επιχείρησε να γνωρίσει και να αναπτύξει επίσης σεξουαλική σχέση με τον τότε 19χρονο κατηγορούμενο, τα στοιχεία του οποίου όμως παρέμεναν άγνωστα στις διωκτικές Αρχές και έτσι δεν κατέστη εφικτός ο εντοπισμός του και το έγκλημα αρχειοθετήθηκε.
Δέκα οκτώ χρόνια αργότερα, το 2012, η υπόθεση ανασύρθηκε από το αρχείο και το αιματηρό δακτυλικό αποτύπωμα εστάλη για εργαστηριακή εξέταση στη Ρουμανία, η οποία μόλις έχει ενταχθεί στο διακρατικό δίκτυο ανταλλαγής δεδομένων διωκτικών Αρχών. Από την εργαστηριακή εξέταση που πραγματοποίησαν οι Ρουμάνοι διαπιστώθηκε ότι το ορφανό -μέχρι τότε- αποτύπωμα ανήκει στον 44χρονο που ήταν σεσημασμένος στην πατρίδα του για διάφορα αδικήματα.
Απολογούμενος στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε την πράξη που του καταλογίζεται. Όπως ανέφερε, είχε έρθει για δύο εβδομάδες στην Ελλάδα, αναζητώντας δουλειά, ενώ κοιμόταν σε πάρκα. Επιβεβαίωσε ότι είχε γνωρίσει το θύμα μέσω του συμπατριώτη του και ότι πήγε στο σπίτι του, όπως πολλοί άλλοι άντρες, καθώς ο 62χρος φέρεται να άλλαζε συχνά σεξουαλικούς συντρόφους. Ερωτηθείς για το δακτυλικό αποτύπωμα, πιθανολόγησε ότι βρέθηκε στην συσκευή τηλεφώνου όταν μετά από καβγά που είχε το θύμα με τον συμπατριώτη του πήγε να τους χωρίσει.
