Ο ρασοφόρος καταγράφηκε σε βίντεο στη Θεσσαλονίκη να βρίζει χυδαία έξω από εκκλησία. Η διάσταση που πήρε το θέμα, ανάγκασε τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης να βγάλει ανακοίνωση…
Όλα δείχνουν πως ο ρασοφόρος που έβριζε έξω από εκκλησία στη Θεσσαλονίκη δεν έχει την παραμικρή σχέση με την εκκλησία. Δεν είναι ούτε ιερέας ούτε μοναχός. Το πιθανότερο όπως δείχνουν τα στοιχεία και η ανάλυση της εικόνας είναι να πρόκειται για κάποιον άστεγο, που κάποιοι έβαλαν να κάνει αυτά που έκανε, για να τραβήξουν το επίμαχο βίντεο. Σε κάθε περίπτωση αυτό έγινε viral και ανάγκασε τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης να τοποθετηθεί με επίσημη ανακοίνωση.
Ανακοίνωση εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με αφορμή ένα βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου και απεικονίζει έναν ρασοφόρο να βρίζει έξω από τον Ιερό Ναό Παναγίας Δεξιάς, στην Καμάρα. Όπως σημειώνεται από τη Μητρόπολη, “ο εμφανιζόμενος ρασοφόρος, μας είναι παντελώς άγνωστος και πιθανόν δε, να μην είναι καν, κανονικός κληρικός ή μοναχός”.
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής: «Κατόπιν ευρείας κυκλοφορίας που έτυχε αρχικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εν συνεχεία δε και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ένα βίντεο μικρής διάρκειας, στο οποίο εμφανίζεται ρασοφόρος να συμπεριφέρεται απρεπώς έξω από τον Ιερό Ναό Παναγίας της Δεξιάς στην «Καμάρα», επιθυμούμε να καταστήσουμε γνωστό, ότι ο εμφανιζόμενος ρασοφόρος, μας είναι παντελώς άγνωστος και δεν έχει καμία σχέση με την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, πιθανόν δε, να μην είναι καν, κανονικός κληρικός ή μοναχός.
Κατόπιν επικοινωνίας με τους υπευθύνους του Ι.Ν. Παναγίας της Δεξιάς, ενημερωθήκαμε, ότι έχει εμφανισθεί προσφάτως στην περιοχή, δημιουργώντας δυστυχώς και άλλα ζητήματα με την γένει παρουσία του. Σε κάθε περίπτωση εκφράζουμε την λύπη μας και θλιβόμαστε για τον σκανδαλισμό που ενδεχομένως προκλήθηκε από την συγκεκριμένη ανάρμοστη και απάδουσα σε οποιονδήποτε φέρει ιερατικό σχήμα, συμπεριφορά.
Θα είχε όμως και κάποιο ενδιαφέρον να γνωρίζαμε τι προηγήθηκε της λήψης του συγκεκριμένου στιγμιοτύπου… Τέλος, ας μας επιτραπεί να διατυπώσουμε την άποψη, ότι -σύμφωνα και με το πνεύμα της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διερχόμαστε- η αντιμετώπιση των διαφόρων «προκλητικών» ζητημάτων καλό είναι να γίνεται, όχι με διάθεση θεατρινισμού, εξουθένωσης και αργολογίας, αλλά με πνεύμα «σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης…”.
