Η 59χρονη από τη Θεσσαλονίκη δικαιώθηκε αλλά ο Γολγοθάς της συνεχίζεται. Η βελόνα που έμεινε ξεχασμένη στην κοιλιά της, την ανάγκασε να ζει με μια μικρή αναπηρία όπως λέει στο newsit.gr…
Μια απότομη κίνηση θα μπορούσε να σταθεί μοιραία. Χωρίς να το ξέρει και χωρίς να μπορεί να το φανταστεί ζούσε για 5 μήνες με μια βελόνα 13 εκατοστών, ξεχασμένη στην κοιλιά της, μετά από χειρουργική επέμβαση. Ο γυναικολόγος που εμπιστευόταν και πήγαινε για χρόνια, τη διαβεβαίωνε ότι οι πόνοι που αισθανόταν ήταν μετεγχειρητικοί. Αυτοί όμως όχι μόνο συνεχίζονταν αλλά γίνονταν όλο και πιο βασανιστικοί με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι η άτυχη γυναίκα αποφάσισε να το ψάξει.
Οι εξετάσεις έδειξαν το τραγικό ιατρικό λάθος και οι τρεις γιατροί καταδικάστηκαν τη Μεγάλη Δευτέρα. Κρίθηκαν ένοχοι για σωματική βλάβη από αμέλεια και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 14, 11 και 7 μηνών αντίστοιχα. Πρόκειται για τον γυναικολόγο της, ακόμα έναν γυναικολόγο που ήταν στο χειρουργείο ως βοηθός αλλά και ένας νοσηλευτής – εργαλειοδότης. Η εξομολόγηση της γυναίκας είναι αποκαλυπτική.
Η 59χρονη ασθενής που δικαιώθηκε αναφέρει στο newsit.gr: «Εγώ αρχικά δεν αντιμετώπιζα κανένα πρόβλημα υγείας. Ως συνήθως κάνω γενικό τσεκ απ κάθε χρόνο. Τον Μάρτιο του 2018 έκανα έναν ηπερηχο άνω και κάτω κοιλίας. Ο ακτινολόγος αντιλήφθηκε ότι έχω κάποιες κύστες στις ωοθήκες μου και μου είπε να μιλήσω με τον γυναικολόγο μου τον οποίο όμως γνωρίζω 15-20 χρόνια. Έκλεισα λοιπόν ραντεβού και μου είπε ότι είναι κάτι που δεν θα πρέπει να με απασχολεί και θα κλείσουμε το ραντεβού να κάνουμε αφαίρεση των κυστών.
Έτσι και έγινε, κλείσαμε ραντεβού για το χειρουργείο το οποίο έγινε σε ιδιωτική κλινική. Πριν γίνει η επέμβαση ο γυναικολόγος μου είχε πει ότι πρόκειται για επέμβαση ρουτίνας και ότι όλα θα πάνε καλά. Του είχα πλήρη εμπιστοσύνη. Έγινε η επέμβαση και όλα πήγαν καλά. Μετά από 15 ημέρες και ενώ σε αυτό το χρονικό διάστημα πονούσα, πήγα στο ιατρείο του για να βγάλω τα ράμματα. Του τηλεφωνούσα και μου έλεγε να μην ανησυχώ και ότι αυτό είναι μεταγχειριτικο. Μου έλεγε να παιρνω αναλγητικά και όλα θα περάσουν. Πήγα έβγαλα τα ράμματα, με εξέτασε και μου είπε ότι όλα πήγαν καλά και να μην ανησυχώ. Οι πόνοι συνεχίστηκαν όλο το καλοκαίρι, έκανα τις επισκέψεις στον γιατρό που μου επιβεβαιωνε ότι δεν έχω κανένα σοβαρό πρόβλημα».
Τα δύσκολα για την άτυχη γυναίκα βρίσκονταν μπροστά: «Στις 30 Σεπτεμβρίου με έπιασε κολικός νεφρού και έτσι πήγα σε μία άλλη ιδιωτική κλινική. Έγινε εισαγωγή και από τις εξετάσεις οι γιατροί αντιλήφθηκαν δύο σοβαρά προβλήματα. Πρώτον ότι από την πρώτη γυναικολογικη επέμβαση έγινε στένωση του ουρητήρα μου και για αυτό έπαθα την υδρονευρωση απο το οποίο προφανώς επηρεάστηκε το αριστερό μου νεφρό. Μετά ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα κενό αντικείμενο στην κοιλιακή μου χώρα, το οποίο δε ξέρουν πώς και πότε βρέθηκε εκεί.
Μετά από συζήτηση τους είπα ότι είχα κάνει μια επέμβαση. Μετά από αξονική, στο χρονικό διάστημα 30 Σεπτέμβρη – 4 Οκτώβρη έκανα δύο επεμβάσεις. Η μία για να αντικαταστήσουν τον ουρητηρα, βάζοντας ένα εξάρτημα και η δεύτερη για να προχωρήσουν στην αφαίρεση του ξένου αντικειμένου, το οποίο, όταν το είδανε, ήταν μια μεταλλική βελόνα, αιχμηρή, η οποία αν στο διάστημα των πέντε μηνών έκανα κάποια απότομη κίνηση ή έπεφτα, δυστυχώς θα μου αφαιρούσε τη ζωή».
«Είχα εμπιστοσύνη στον γιατρό μου τόσα χρόνια»
«Σοκαρίστηκα, ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Απογοητευτηκα γιατί είχα εμπιστοσύνη τόσα χρόνια στον γιατρό μου, ο οποίος μου επιβεβαιωνε σε όλο αυτό το διάστημα ότι δεν είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Ήταν πολύ θλιβερό γιατί σκεφτόμουν ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα μπορούσα να χάσω τη ζωή μου. Ήταν σοκαριστικό, έκανα τον σταυρό μου και έλεγα Δόξα τω Θεό που είμαι ζωντανή.
Μετά τις επεμβάσεις επισκέφτηκα και άλλους γιατρούς οι οποίοι μου είπαν ότι δεν πρόκειται να γίνει η αποκατάσταση του ουρητήρα και με μια ακόμη επέμβαση δεν θα έχει επιτυχία, όπως επίσης ότι δε θα αποκατασταθεί και η βλάβη του νεφρού μου. Έχω ήπια νεφρική ανεπάρκεια που δημιουργήθηκε από το λάθος του γιατρού.
Όλο αυτό δεν άλλαξε μόνο τη ψυχολογία μου αλλά και την καθημερινότητά μου. Δε μπορώ ως άνθρωπος να κάνω ούτε το πιο απλό, να περπατήσω. Νιώθω δυσφορία και έχω πόνο. Μόλις ανακάλυψα ότι κυκλοφορώ με μία βελόνα μέσα μου έλεγα Θεέ μου ευχαριστώ που ζω. Θα μπορούσαν να μου κάνουν μία μαγνητική που θα μετακινουσε τη βελόνα καθώς θα μπορούσε η βελόνα να δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα σε κάποιο ζωτικό όργανο, να πάθω εσωτερική αιμορραγία και μην είμαι εν ζωή.
Ευτυχώς η επέμβαση που έγινε για την αφαίρεση στις 4 Οκτωβρίου, πήγε καλά. Ωστόσο, κάθε έξι μήνες πρέπει να κάνω εισαγωγή στο χειρουργείο για να κάνω την αντικατάσταση του εξαρτήματος που με βοηθάει να λειτουργεί το νεφρό μου. Δυστυχώς η ζωή μου έχει αλλάξει.
Πέντε χρόνια ταλαιπωρηθηκα πάρα πολύ και χθες στο δικαστήριο ήταν για εμένα η δικαίωση. Ένιωσα πάρα πολύ καλά και μετά την ανακοίνωση των δικαστών με την απόφαση που έβγαλαν για τους κατηγορούμενους ένιωσα την ανάσταση νωρίτερα για εμένα.
Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζω μία μικρή αναπηρία που ότι κι αν κάνω δε μπορεί να βελτιωθεί. Μόλις μου είπαν για τη βελόνα υπέστησα σοκ και έλεγα Θεέ μου είναι δυνατόν πέντε μήνες να έχω αυτό το όργανο μέσα στον κοιλιακή μου χώρα; Έκανα τον σταυρό μου, δε μπορούσα να κάνω κάτι άλλο και παραμένω σοκαρισμένη. Μου είπαν για ανθρώπινο λάθος και αμέλεια. Δε μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι έμεινε ένα μεταλλικό αντικείμενο και δε μπορούσαν να δώσουν εξηγήσεις, μόνο δικαιολογίες».
Ρεπορτάζ: Άγγελος Λαμπίδης
