“Οι περισσότεροι πρόσφυγες προέρχονται από χώρες με διαφορετική παράδοση και δύσκολα χρησιμοποιούν το προφυλακτικό ως αντισύλληψη. Από την άλλη, οι συνθήκες ζωής τους είναι τέτοιες που οι γυναίκες είναι πιθανό να ξεχάσουν κάποια μέρα το αντισυλληπτικό χάπι οπότε πολλές, κυρίως από τη Συρία και το Ιράκ, μας ζητούν αντισύλληψη μακράς διάρκειας σε ενέσιμη μορφή (Depo-Provera) ή σε εμφύτευμα, την οποία χρησιμοποιούσαν στις χώρες τους αλλά δεν υπάρχει στην Ελλάδα”, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Απόστολος Βεΐζης, υπεύθυνος προγραμμάτων του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, στο περιθώριο εκδήλωσης της οργάνωσης με θέμα: “1 χρόνο μετά τη συμφωνία Ε.Ε.- Τουρκίας για το προσφυγικό – Οι ανθρωπιστικές προκλήσεις και πως απαντούμε;”.
Στο πλαίσιο των ιατρικών υπηρεσιών των ΓΧΣ, οι έγκυες παρακολουθούνται από μαία και γυναικολόγο, κοινωνική λειτουργό και ψυχολόγο, ενώ πολλές είναι οι γυναίκες που ζητούν διακοπή της κύησης.
“Αντιμετωπίζουμε πολλά περιστατικά με σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα τα οποία σχετίζονται μεν με τις κακές συνθήκες διαβίωσης αλλά και με την πορνεία που βλέπουμε και αφορά σε άντρες, γυναίκες ακόμα και ανήλικα αγόρια”, διαπιστώνει ο κ.Βεϊζης. Μάλιστα, σε κίνδυνο βρίσκονται κυρίως γυναίκες σε μονογονεϊκές οικογένειες, μέσα σε καταυλισμούς όπου δέχονται σεξουαλική βία.
Σύμφωνα πάντως με τον κ.Βεϊζη, ενώ το 2015, στον τομέα της ψυχικής υγείας, το πρωταρχικό ζήτημα που αντιμετώπιζαν οι πρόσφυγες ήταν το άγχος, τώρα πλέον είναι η κατάθλιψη, αφού βρίσκονται σε καταυλισμούς απομονωμένους, με κακές συνθήκες και χωρίς να γνωρίζουν τι θα γίνει στο μέλλον.
“Έχουν συμπτώματα κατάθλιψης από την κακουχία της καθημερινότητας”, λέει χαρακτηριστικά ο κ.Βεϊζης. Περιγράφοντας την σωματική υγεία των προσφύγων, σημειώνει ότι μέχρι το κλείσιμο του “βαλκανικού διαδρόμου”, οι πρόσφυγες αντιμετώπιζαν στο ταξίδι τους λοιμώξεις του αναπνευστικού, δερματολογικά προβλήματα και τραυματισμούς, κυρίως από το γεγονός ότι έπρεπε να διανύουν πεζή αποστάσεις πολλών χιλιομέτρων.
“Οι περισσότεροι απ΄αυτούς ήταν νέοι άνδρες, ελάχιστοι είχαν χρόνια προβλήματα υγείας και ακόμα και οι έγκυες, αρνούνταν να μείνουν σε νοσοκομείο μετά το τοκετό γιατί ήθελαν να φτάσουν στον προορισμό τους. Από τον Φεβρουάριο του 2016 που έκλεισε η ζώνη διέλευσης στην Ειδομένη και άρχισε ο εγκλωβισμός, μέχρι την εκκένωση της Ειδομένης τρεις μήνες μετά, το προφίλ των προσφύγων ήταν γυναίκες και παιδιά και γενικότερα, οικογένειες που είχαν μεγαλύτερες ιατρικές ανάγκες”, εξηγεί ο κ.Βεϊζης.
Εδώ και μήνες, που έχει σταθεροποιηθεί ο αριθμός των προσφύγων στην Ελλάδα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στρέφουν το βλέμμα σε δευτεροβάθμιες παροχές υγείας όπως είναι, εκτός από την σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία και οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας. “Παρέχουμε τις υπηρεσίες μας στα hot spot, στη Λέσβο και τη Σάμο, την Αθήνα και σε 5 camps περιμετρικά της Θεσσαλονίκης”, υπογραμμίζει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, ο Χρήστος Γεωργιάδης, αναπληρωτής επικεφαλής προγραμμάτων της οργάνωσης ο οποίος, στην ομιλία του στην εκδήλωση, αναφέρθηκε στην επιτακτική ανάγκη συνεργασιών με όλους τους φορείς για την βελτίωση των συνθηκών ζωής των προσφύγων.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163