Η Διονυσία Αντωνοπούλου δούλευε για να βοηθήσει οικονομικά τη μητέρα της. Πήγαινε σε νυχτερινό σχολείο και διάβαζε όποτε έβρισκε χρόνο. Ορφανή από τα πέντε της χρόνια...
Η Διονυσία Αντωνοπούλου από την Πάτρα κατάφερε να μπει πρώτη στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών, συγκεντρώνοντας 16.400 μόρια. Πρόκειται για ένα κορίτσι που αγωνίστηκε σκληρά, υπό αντίξοες συνθήκες, λιγότερο ευνοϊκές σε σχέση με άλλους συνομήλικούς της. Έχοντας χάσει τον πατέρα της από μικρή ηλικία, τα πρωινά εργαζόταν και το απόγευμα πήγαινε στο Νυχτερινό Γενικό Λύκειο Πατρών. Κοιμόταν λίγο, διάβαζε πολύ και πολλές στιγμές όσο πλησίαζαν οι πανελλήνιες ένιωθε αγχωμένη. Αλλά δεν το έβαζε κάτω…
Η Διονυσία μιλά για την προσπάθειά της, για τη στήριξη από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον αλλά και για τη χαρά και τη συγκίνηση που αισθάνθηκε όταν βγήκαν οι βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. “Ήταν πολύ δύσκολο το πρόγραμμά μου. Έπρεπε να ξυπνάω νωρίς, να πηγαίνω στη δουλειά και μετά στο σχολείο. Αν περίσσευε χρόνος, ανάμεσα στη δουλειά και το σχολείο μελετούσα, συνήθως όμως διάβαζα το βράδυ. Υπήρξαν στιγμές που λύγισα. Αλλά για μένα ήταν όνειρο ζωής να σπουδάσω και να γίνω δασκάλα. Αποτελούσε μεγάλο στόχο”.
Η Διονυσία δεν έκανε φροντιστήριο. Στηρίχτηκε στο σχολείο, στο διάβασμά της και στην υποστήριξη, κυρίως ηθική που είχε από την οικογένειά της αλλά και από τους εκπαιδευτικούς. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στη μητέρα της αλλά και στον μεγαλύτερο αδερφό της, ο οποίος επίσης είναι φοιτητής στο Παιδαγωγικό της Πάτρας. Η μητέρα της Διονυσίας δεν ήθελε η κόρη της να δουλεύει, παρά το γεγονός ότι ήταν μια βοήθεια για την οικογένεια. “Η μητέρα μου δεν ήθελε να εργάζομαι. Ήταν δική μου απόφαση και δεν μετανιώνω”.
[read4more]
Η ίδια αισθάνεται όπως είναι φυσικό δικαίωση για την προσπάθειά της, χαρά, ευτυχία, συγκίνηση “που έκανα και την οικογένειά μου υπερήφανη. Μόλις το έμαθα έκλαιγα”. H Διονυσία όταν είχε διαγώνισμα στο σχολείο αλλά και όσο πλησίαζαν οι πανελλήνιες διάβαζε μέχρι τις 6 το πρωί και σαν να μην έφταναν το άγχος και η κούραση τις ημέρες που έγραφε είχε και πυρετό. Την ημέρα που έγραφα ήμουν με 40 πυρετό και μάλιστα θεωρούσα ότι δεν είχα γράψει καλά και είχα πάρει την κολλητή μου και της έλεγα θα αποτύχω”.
