Το Αμάλφι είναι κοσμοπολίτικο, στα στενά δρομάκια της χαριτωμένης πολιτείας που βρέχεται από την Τυρρηνική θάλασσα, πολύ κοντά στην Νάπολι, ο χρόνος δεν έχει κυλήσει από την δεκαετία του 1960, όλα κυλάνε σε έναν ρυθμό ατέλειωτου πάρτι – οι δε γυναίκες φοράνε ακόμα τεράστια γυαλιά ηλίου και κάπρι παντελόνι για να έρθουν εδώ, τιμώντας την απόλυτη Σοφία Λόρεν. Ένας αέρας ανεμελιάς πνέει καλόκαρδα πάνω από την Κόστα Αμαλφιτάνα, το Ποζιτάνο και το Σαλάρνο. Και όλα αυτά, με την ηδυπαθή ευωδιά ενός ποτού φτιαγμένου από δροσιά και ήλιο, του λιμοντσέλο.
Διαδρομές μιας ανεξάντλητης απόλαυσης
Η Νάπολη είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης για να φτάσει κάποιος στο Αμάλφι, μιας και η διαδρομή αποτελεί πλάνο από κάποια ταινία της χρυσής εποχής του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Απέραντο γαλάζιο, εντυπωσιακοί βραχώδεις σχηματισμοί, γιωτ που πλέουν σε όλο το μήκος των ακτών. Σε αυτήν την εκπληκτική διαδρομή θα συναντήσει κάποιος και την Πομπηία, και την χερσόνησο του Σορέντο και το Κάστελμάρε Ντι Στάμπια, ένα αρχαίο θέρετρο με ιαματικές πηγές. Καθώς βρισκόμαστε εδώ, είμαστε στον αγαπημένο τόπο του Καζανόβα και του Γκαίτε, αλλά και του Ντα Βίντσι που συνήθιζε να χάνεται στο Ποζιτάνο, όταν επεδίωκε τις λεγόμενες «επιφάνειες», τις καταστάσεις αλλοκοσμικής συνείδησης που του έδιναν έμπνευση. Το Σορέντο είναι ένα κόσμημα, με ατελείωτους κήπους με πορτοκαλιές και λεμονιές, μεσογειακές επαύλεις μυστικές – μπορείτε να νοικιάσετε μία – και με έναν αέρα ρωμαϊκής αιώνιας πολυτέλειας. Πιείτε το τοπικό λοιπόν ποτό, το λιμοντσέλο, στην Πιάτσα Τάσο, το ίδιο έκανε και ο Ίψεν, να ξέρετε!
Κορδέλες φτιαγμένες από γη
Η διαδρομή από το Σορέντο προς το Αμάλφι και την εντυπωσιακή ακτή του είναι ο περίφημος αυτοκινητόδρομος 163, η γνωστή via amalfitana. Κανέναν όνομα δεν μπορεί να περιγράψει την ομορφιά αυτού του δρόμου. Φαράγγια, γέφυρες, εντυπωσιακοί σχηματισμοί από βράχια των βουνών του Λατάρι να κρέμονται σαν στολίδια πάνω από το Τυρρηνικό πέλαγος, δημιουργώντας μαιάνδρους, απότομες στροφές, ενώ το φυσικό σκηνικό διακόπτεται από παραδοσιακά χωριά και καθρεφτίζεται στην απαστράπτουσα θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για έναν αυτοκινητόδρομο, είναι κάτι αρχετυπικό, σχεδόν πρωτόγονο, μια αίσθηση ελευθερίας και δέους ταυτόχρονα συνοδεύει αυτήν την ασύλληπτη εμπειρία! Ο συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ έγραψε γι’ αυτόν τον μοναδικό δρόμο ότι «σχεδιάστηκε προσεκτικά ώστε να είναι λίγο πιο στενός από δύο αμάξια που βρίσκονται δίπλα – δίπλα»! Ναι, κόβει την ανάσα η διαδρομή, πρόκειται για ένα παιχνίδι ορίων, που κάθε μέτρο του αξίζει και με το παραπάνω! Πολύ περισσότερο, που περνάει από το χωριό Νεράνο, με θέα το Κάπρι και τα προϊστορικά σπήλαια Λι Γκάλι, όπου ζούσαν – ή μήπως ζούνε; – οι περίφημες Σειρήνες που προσπάθησαν να μαγέψουν τον Οδυσσέα. Ναι, μιλάμε για μια τέτοια διαδρομή, που ξεκινάει από έναν τόπο και καταλήγει να διασχίζει τον χρόνο!
Και τελικά, το λιμοντσέλο…
Η επικράτεια του Αμάλφι, με τα συνταρακτικά θέρετρα του Ποζιτάνο – αγαπημένος τόπος για τους συγγραφείς του κόσμου – το πανέμορφο Πραιάνο, ένα γραφικό ψαροχώρι με εκπληκτικές αναγεννησιακές εκκλησίες, το χωριό Φουρόρε, που μοιάζει να είναι…νορβηγικής καταγωγής, έτσι όπως κρέμεται επάνω από ένα εντυπωσιακό φιορδ, και, τέλος, το Αμάλφι, ένα στολίδι που υπήρξε πολύ μεγάλη ναυτική δύναμη στο γύρισμα της προηγούμενης χιλιετίας, κάπου στον 10ο αιώνα μετά Χριστό, θα ξεπροβάλλει μπροστά σας. Τα πάλλευκα σπίτια του Αμάλφι, τα παλιά νεώρια, ο εντυπωσιακός καθεδρικός και οι πάμπολλες βεράντες του που κρέμονται πάνω από την θάλασσα δημιουργούν ένα μαγικό σκηνικό. Σε όλη την διαδρομή πλησιάζοντας στο Αμάλφι θα συναντήσετε ντόπιους παραγωγούς να πουλάνε υπαίθρια κάποια εξώκοσμα λεμόνια, τεραστίου μεγέθους. Αυτό το παράξενο λεμόνι, που δεν είναι προϊόν κακών γεωργικών πρακτικών αλλά πανάρχαια ποικιλία, είναι η πρώτη ύλη για τον μύθο που ακούει στο όνομα λιμοντσέλο, το δροσερό, αψύ όμως λικέρ που μέσα του κλείνει όλη την δύναμη της Μεσογείου. Μπορείτε να το απολαύσετε με θέα την θάλασσα, ή στην σκεπαστή μεσαιωνική πλατεία του κοντινού Αντράνι, ενός χωριού που ο χρόνος του είναι ιδιωτικός και έχει σταματήσει κάπου στον 14ο αιώνα. Μην ζητήσετε την συνταγή για το λιμοντσέλο, δεν θα σας την δώσουν. Κάνοντας όμως χρήση μιας γλυκιάς φιλίας με τον μεγάλο σεφ Αντριάν, αυτόν τον ευγενέστατο τεχνίτη των γεύσεων, εμείς την έχουμε και θα σας την δώσουμε. Είναι προτιμότερο να προσπαθήσετε να το φτιάξετε αφού έρθετε στο Αμάλφι, έχει σημασία η εντυπωσιακή επαφή με την πραγματική του πατρίδα, θα σας καθοδηγήσει πιο σωστά και από την ίδια την συνταγή…
Υλικά για παραδοσιακό διαυγές λιμοντσέλο αλά Αμάλφι
15 πολύ μεγάλα λεμόνια με χοντρή φλούδα
2 μπουκάλια βότκα υψηλής καθαρότητας χωρίς πρόσθετα αρώματα
4 κούπες καντιοζάχαρη (θα την εντοπίσετε σε φαρμακεία ή μαγαζιά παραδοσιακών προϊόντων, είναι σε ολόκληρους κρυστάλλους, πιο σκληρή από την κανονική ζάχαρη, θα πρέπει να την θρυμματίσετε, χωρίς να γίνει κονίαμα, σε μικρά βοτσαλάκια ας πούμε)
5 κούπες νερό υψηλής καθαρότητας
Παρασκευή
Αφού πλύνετε και καθαρίσετε πολύ καλά τα λεμόνια, τα σκουπίζετε ώστε να μην έχουν υγρασία και τα αποφλοιώνετε, φροντίζοντας να μην υπάρχουν στο χρήσιμο μέρος καθόλου υπολείμματα από την λευκή σάρκα, μόνον το κίτρινο μέρος με τους πόρους, που έχει τα αιθέρια έλαια. Τα τοποθετείτε σε βάζο, προσθέτετε την μία φιάλη βότκα και αφήνετε το μείγμα να ξεκουραστεί σε δροσερό και σκοτεινό μέρος για 40 ημέρες. Όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία διαλύετε την καντιοζάχαρη στο νερό και αφήνετε να βράσει 5 λεπτά για να δέσει το σιρόπι. Προσθέτετε το γλυκό σιρόπι στο βάζο με το έτοιμο μείγμα, προσθέτετε άλλο ένα μπουκάλι βότκα και το ξεκουράζετε στην σκοτεινή του φωλιά άλλες σαράντα ημέρες. Μετά το ανοίγετε, το φιλτράρετε μέσα από διηθητικό χαρτί του καφέ για να γίνει διαυγές και το βάζετε να κρυώσει. Πίνεται με καλή παρέα και με αναμνήσεις από το Αμάλφι. Στην υγειά σας!
Χρήσιμες Πληροφορίες
Για να φτάσετε στο Αμάλφι μπορείτε να κάνετε αεροπορικά την διαδρομή ως την Νάπολη και μετά να ενοικιάσετε αμάξι. Ενδεικτικές αποστάσεις: Μπάρι – Σορέντο: 279 χλμ, Σορέντο – Νάπολη: 50 χλμ, Σορέντο – Ραβέλλο: 36 χλμ, Σορέντο- Ποζιτάνο: 16 χλμ.
