“Έχω τόση εμπιστοσύνη στον Χριστόφορο γιατί ξέρει τι θέλει και πως θα το αποδώσει. Είναι γνώστης, δεν μας δυσκόλεψε καμία σκηνή” δήλωσε η Κλέλια Ανδριολάτου.

Η Κλέλια Ανδριολάτου μίλησε στο Πάμε Δανάη και στην Δέσποινα Καμπούρη για τη συμμετοχή της στο Maestro, τα παιδικά χρόνια στην Θεσσαλονίκη και τη ζωή πλέον στην Αθήνα.

«Είχα δει τα επεισόδια του «Maestro» πριν προβληθούν. Μαζευόμασταν όλοι στο σπίτι του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, παραγγέλναμε και βλέπαμε τη σειρά. Το αποτέλεσμα που βλέπω στη σειρά είναι όπως το περίμενα, ίσως και καλύτερο».

«Η αγαπημένη μου σκηνή είναι η φαντασία της Κλέλιας στο οικογενειακό τραπέζι. Είχαμε περάσει φανταστικά, γιατί δεν υπήρχε ήχος στο σετ. Είμαι ένας άνθρωπος που βουτάω στο συναίσθημα. Όταν κάτι είναι υγιές δεν με αφορά η ηλικία, αλλά το μέγεθος της καρδιάς κάποιου».

Η Κλέλια Ανδριολάτου αναφέρθηκε και στα μαθήματα πιάνου που έκανε για τις ανάγκες του ρόλου της.

«Τα μαθήματα πιάνου ήθελαν τρομερή μελέτη λόγω χρόνου και η βέσπα με φόβιζε πολύ, αλλά και τα δυο λειτούργησαν προσθετικά στο να αποδώσω καλύτερα τον ρόλο. Για τη σκηνή που παίζαμε πιάνο με τον Χριστόφορο είχαμε βάλει αυτοκόλλητα στα πλήκτρα για να παίξουμε.

Έχω τόση εμπιστοσύνη στον Χριστόφορο γιατί ξέρει τι θέλει και πως θα το αποδώσει. Είναι γνώστης, δεν μας δυσκόλεψε καμία σκηνή. Δεν είχα σκεφτεί να παίζω σε σειρά του Παπακαλιάτη, αλλά το ήθελα πολύ. Ήταν πολύ ωραία η συγκυρία, γιατί μόλις είχα τελειώσει τη δραματική σχολή», είπε.

Η Κλέλια Ανδριολάτου πρωταγωνιστεί στην παράσταση Μοτέλ. Όπως είπε, οι ηθοποιοί προσπαθούν σε κάθε παράσταση να αφηγηθούν αυτή την ιστορία όσο καλύτερα μπορούν, γιατί επηρεάζονται και δεν είναι πολύ εύκολο.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια, αλλά και τη ζωή της στην Αθήνα.

«Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να γράφω, έχω ημερολόγια και γράφω όταν πραγματικά το έχω ανάγκη. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν χορτασμένα από αγάπη. Το μονό που ίσως μου έλειψε ήταν λίγες περισσότερες στιγμές ανεμελιάς, γιατί δούλευα από μικρή. Δούλευα ως μοντέλο και κάθε εβδομάδα έπρεπε να ταξιδεύω, αυτό σε συνδυασμό με το σχολείο ήταν δύσκολο».

«Οι γονείς μου είναι στη Θεσσαλονίκη, αλλά εδώ έχω φίλους και συγγενείς. Δεν αισθάνομαι μόνη μου στην Αθήνα, αλλά γενικά μου αρέσει η μοναχικότητα. Στην Αθήνα ζω 8 χρόνια τώρα. Προσαρμόζομαι εύκολα σαν άνθρωπος και δεν τρομάζω για πράγματα που περνούν από το χέρι μου».

Για εκείνη το μαγείρεμα έχει θεραπευτική διάσταση και θεωρεί πως είναι ποιοτικός χρόνος, ενώ παράλληλα της αρέσει να φροντίζει τον εαυτό της και το σπίτι της.