Στο μέλλον ένας πεινασμένος καρχαρίας ή ένα μπαρακούντα θα βρίσκει ευκολότερα τον Νέμο.
Το πανέμορφο τροπικό ψάρι-κλόουν, που έγινε παγκοσμίως διάσημο χάρη στην βραβευμένη με Όσκαρ ταινία κινουμένων σκίτσων “Ψάχνοντας τον Νέμο” του 2003, φαίνεται να χάνει την ακοή του, καθώς αυξάνεται σταδιακά η οξύτητα των ωκεανών λόγω της κλιματικής αλλαγής και της ανόδου της θερμοκρασίας, με συνέπεια να απειλείται με εξαφάνιση.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη, που επισημαίνει ότι το συγκεκριμένο ψάρι, καθώς… κουφαίνεται, αδυνατεί να αντιληφθεί τις απειλές για τη ζωή του και μένει όλο και πιο εκτεθειμένο σε ένα απειλητικό περιβάλλον, κάτι που καταλήγει να θυμίζει την ταινία.
Οι ερευνητές, διαπίστωσαν ότι όσο αυξάνεται η οξύτητα στο θαλασσινό νερό, τόσο ο Νέμο δεν μπορεί να ακούσει τους ήχους των θηρευτών που θέλουν να το φάνε.
Οι ωκεανοί γίνονται διαχρονικά πιο όξινοι, καθώς απορροφούν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο εκλύεται στην ατμόσφαιρα εξαιτίας των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Προηγούμενες έρευνες έχουν, επίσης, δείξει ότι σε νερά με αυξημένα οξύτητα τα ψάρια χάνουν την ικανότητά τους να μυρίζουν τον κίνδυνο, ενώ δυσκολεύονται ακόμα και να βρουν ταίρι για αναπαραγωγή.
Οι ερευνητές έκαναν πειράματα με μικρά “κλοουνόψαρα” που μεγάλωσαν σε δεξαμενές νερού με διαφορετικό βαθμό οξύτητας η κάθε μία. Ένα υποθαλάσσιο μεγάφωνο έβγαζε ήχους ανάλογους με αυτούς των ψαριών-θηρευτών. Αποδείχτηκε ότι όσο αύξανε ο βαθμός οξύτητας των νερών (φτάνοντας σε επίπεδα που αναμένονται να επικρατήσουν στις θάλασσες έως το τέλος του αιώνα λόγω της κλιματικής αλλαγής), τόσο περισσότερο το ψάρι δεν έδειχνε να ακούει τους απειλητικούς ήχους και δεν απομακρυνόταν από αυτούς, όπως θα έπρεπε υπό κανονικές συνθήκες.
Οι ερευνητές, που εκτιμούν ότι έως το μέσον του αιώνα μας ο Νέμο και άλλα ψάρια θα έχουν ουσιαστικά απολέσει την ακοή τους, θέτουν το ερώτημα αν τα ψάρια θα μπορέσουν τελικά να προσαρμοστούν στο νέο πιο όξινο περιβάλλον και σχεδιάζουν πρόσθετα πειράματα στο μέλλον. Η αύξηση της οξύτητας πλήττει ιδιαίτερα και τα κοράλλια, που αποτελούν επίκεντρο και πηγή ζωής για πολλά θαλάσσια οικοσυστήματα.