Συντετριμμένη είναι η μητέρα τεσσάρων παιδιών στην Κρήτη μετά την καταδίκη του 74χρονου πατέρα της ο οποίος ασελγούσε στα εγγόνια του όταν εκείνη απουσίαζε από το σπίτι.
Η υπόθεση έχει συγκλονίσει την Κρήτη με την ίδια να μην μπορεί να πιστέψει ότι ο πατέρας έφτασε σε αυτό το σημείο. Του είχε τυφλή εμπιστοσύνη να κρατά τα παιδιά όσο αυτή θα έλειπε για τη δουλειά
«Είμαι δυστυχώς κόρη του. Εκείνου που ούτε το όνομα του δεν θέλω να έχω. Εκείνου που δεν θέλω να ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου…», λέει στο cretalive.gr.
To Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου κήρυξε ομόφωνα ένοχο 74χρονο για την σεξουαλική κακοποίηση των εγγονιών του, επιβάλλοντας συνολική ποινή κάθειρξης 19 ετών.
Η κόρη του είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών και δούλευε σκληρά για να στηρίξει την οικογένεια της. Απουσίαζε ώρες από το σπίτι και ο πατέρας της την βοηθούσε με τα παιδιά και με τις εξωσχολικές δραστηριότητες τους.
«Σε αυτόν τον άνθρωπο είχα τυφλή εμπιστοσύνη. Ήταν ο πατέρας μου… ο πατέρας μου… ποιος θα το περίμενε, πού να το φανταστώ ότι θα έκανε τόσο κακό στο ίδιο του το αίμα, στα εγγόνια του. Τον έβλεπα στο δικαστήριο και ένιωθα μίσος. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν κρέμασμα. Είναι ένα κτήνος…», ήταν τα λόγια της.
Το κουβάρι της φρικτής υπόθεση άρχισε να ξετυλίγεται όταν της είπε ο γιος της τι είχε συμβεί με τον παππού του. Έτσι «λύθηκαν» και τα άλλα παιδιά, πήραν θάρρος και άνοιξαν την ψυχή τους. Η γυναίκα έπαθε σοκ. Τρελάθηκε. «Σκέφτηκα να τον σκοτώσω. Με κράτησαν τα παιδιά μου. Έμεινα ξύπνια όλη τη νύχτα. Έπρεπε να σκεφτώ να δω τι θα κάνω. Ουδεμία στιγμή δεν σκέφτηκα ότι τα παιδιά μου έλεγαν ψέματα. Έπρεπε να τα προστατεύσω πάση θυσία».
Η μητέρα απευθύνθηκε στο Σύνδεσμο Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Νομού Ηρακλείου (Ξενώνας Κακοποιημένης Γυναίκας) που υπήρξε για την πολύτεκνη μητέρα, όπως και για τόσες άλλες γυναίκες, φύλακας-άγγελος. Στήριξαν και στηρίζουν εκείνη και τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα, και έτσι η υπόθεση έφθασε μέχρι τις Αρχές και πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης. «Χωρίς την υποστήριξη του Συνδέσμου, δεν θα ήμουν σήμερα εδώ. Νιώθω απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Να μιλάμε. Ποτέ δεν είναι αργά. Να μην κρατάμε το στόμα μας κλειστό. Όχι άλλη βία στα παιδιά του κόσμου. Ούτε στον εχθρό μου τέτοιο κακό. Καμιά φορά λέμε τώρα είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά. Να το θυμάστε…». Ξεσπά σε λυγμούς. «Ποτέ δεν είναι αργά…» επαναλαμβάνει.