Λίγοι άνθρωποι πίσω στο 1991 γνώριζαν την αλήθεια για τον γάμο της πριγκίπισσας Νταϊάνα. Κατέρρεε και ο Κάρολος είχε αναθερμάνει το ειδύλλιό του με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς.
Συντετριμμένη όπως ήταν, η πριγκίπισσα Νταϊάνα αποφάσισε να δώσει τη δική της εκδοχή, καταγράφοντας τις σκέψεις της για τον συγγραφέα Andrew Morton. Η μόνη προϋπόθεση ήταν πως η εμπλοκή της έπρεπε να κρατηθεί αυστηρά μυστική.
Το βιβλίο που τελικά έγραψε ο Andrew Morton “Diana: Her True Story” προκάλεσε αίσθηση. Σήμερα, 20 χρόνια μετά τον θάνατό της αναδημοσιεύεται με κείμενο από εκείνες τις κασέτες. Το απόσπασμα που παραθέτει η Dailymail ξεκινά δύο μόλις μέρες πριν από τον γάμο της στις 29 Ιουλίου 1981 που παρακολούθησαν 750 εκατομμύρια. “Παντρεύτηκα την Τετάρτη. Τη Δευτέρα (27 Ιουλίου 1981) είχαμε πάει στο St Paul’s για την τελευταία πρόβα και όταν άναψαν τα φώτα της κάμερας κατάλαβα τι θα συνέβαινε. Κατέρρευσα. Το θέμα με την Καμίλα υπήρχε σε όλη τη διάρκεια του αρραβώνα μας. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να είμαι ώριμη για την κατάσταση αλλά δεν είχα τα θεμέλια για να το κάνω και δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν για αυτό. Θυμάμαι ότι ο σύζυγός μου ήταν πολύ κουρασμένος. Και οι δυο ήμασταν αρκετά κουρασμένοι. Μεγάλη μέρα. Μου έστειλε ένα πολύ ωραίο δαχτυλίδι για το βράδυ πριν το Clarence House με μια πολύ ωραία κάρτα που έγραφε: “Είμαι τόσο υπερήφανος για εσένα και όταν εμφανιστείς θα είμαι εκεί στο ιερό για εσένα. Απλά κοίτα τους στα μάτια και βγάλτους νοκ άουτ”. Με έπιασαν οι βουλιμικές μου τάσεις το προηγούμενο βράδυ. Έφαγα ό,τι μπορούσα να βρω, κάτι που διασκέδασε την αδερφή μου Jane. Κανείς δεν κατάλαβε τι συνέβαινε εκεί. Ήμουν άρρωστη. Ήταν μια ένδειξη για το συνέβαινε. Ήμουν πολύ ήρεμη το επόμενο πρωί όταν πηγαίναμε στο Clarence House. Πρέπει να ήμουν ξύπνια από τις 5 τα ξημερώματα. Με έβαλαν σε ένα υπνοδωμάτιο με θέα το Mall, κάτι που σήμαινε ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
Ήμουν πολύ ήρεμη, θλιβερά ήρεμη. Ένιωσαν σαν το πρόβατο στη σφαγή. Το ήξερα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό. Η τελευταία μου νύχτα ελευθερίας ήταν με την Jane στο Clarence House. Εκείνη τη μέρα υπήρχε μεγάλη προσμονή. Ευτυχία επειδή τα πλήθη σε ξεσήκωναν αλλά δεν νομίζω ότι ήμουν χαρούμενη. Ο πατέρας μου, που εξακολουθούσε να υποφέρει από τις συνέπειες του εγκεφαλικού, ήταν ενθουσιασμένος. Περάσαμε από το St Martin-in-the-Fields και νόμιζε ότι ήμασταν στο St Paul’s. Ήταν έτοιμος να βγει. Ήταν υπέροχο αυτό. Καθώς περπατούσα στον διάδρομο, έψαχνα την Καμίλα. Ήξερα ότι ήταν εκεί φυσικά. Την έψαξα. Ανέβηκα στην κορυφή. Νόμιζα ότι το όλο θέμα ήταν υστερικό. Θυμάμαι ότι ήμουν τόσο ερωτευμένη με τον σύζυγό μου που δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Πίστευα απλά ότι ήμουν το πιο τυχερό κορίτσι στον κόσμο. Θα με φρόντιζε. Λοιπόν, έκανα λάθος σε αυτή την υπόθεση! Περπατώντας πίσω στον διάδρομο εντοπίσαμε την Καμίλα. Ο γιος της Τομ καθόταν σε μια καρέκλα.
Όταν βγήκαμε ήταν θαυμάσιο συναίσθημα. Όλοι βιάζονταν, όλοι ήταν χαρούμενοι γιατί νόμιζαν ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Και υπήρχε το μεγάλο ερωτηματικό στο μυαλό μου. Συνειδητοποίησα ότι είχα αναλάβει έναν τεράστιο ρόλο αλλά δεν είχα ιδέα σε τι μπαίνω. Καμία ιδέα. Επιστροφή στο παλάτι του Μπάκιγχαμ και φωτογραφίες. Τίποτα άκαμπτο, τίποτα. Βασικά περιπλανιόμουν προσπαθώντας να βρω που πρέπει να είμαι μαζί με τις παράνυμφες. Βγήκαμε στο μπαλκόνι. Χιλιάδες άνθρωποι ευτυχισμένοι. Ήταν απλά υπέροχο. Κάθισα δίπλα στον κάρολο στο γαμήλιο πρωινό που ήταν ένα γεύμα. Δεν μιλήσαμε. Ήμασταν σαστισμένοι. Ήμουν εξαντλημένη από όλο αυτό. Ποτέ δεν προσπάθησα να αναβάλλω τον γάμο αλλά η χειρότερη στιγμή ήταν όταν φτάσαμε στο Broadlands. Είχα απλά τεράστια ελπίδα μέσα μου που διαλύθηκε από τη δεύτερη μέρα. Τη δεύτερη νύχτα έβγαλε τα βιβλία που δεν είχε διαβάσει. Επτά από αυτά τα πήρε στον μήνα του μέλιτος. Τα διάβαζε και έπρεπε να τα αναλύουμε με το μεσημεριανό κάθε μέρα.
Στο δεύτερο σκέλος του μήνα του μέλιτος στο βασιλικό γιοτ έπρεπε να διασκεδάζουμε τους καλεσμένους οπότε δεν υπήρχε χρόνος για μας. Ήταν πολύ δύσκολο να το αποδεχτώ. Τότε η βουλιμία ήταν τρομακτική. Έτρωγα ό,τι έβρισκα και αρρώσταινα δύο λεπτά αργότερα. Ήμουν πολύ κουρασμένη και είχα εναλλαγές διάθεσης. Θυμάμαι να κλαίω στον μήνα του μέλιτος. Ήμουν τόσο κουρασμένη για όλους τους λάθος λόγους. Στη συνέχεια πήγαμε στο Balmoral. Όλοι ήταν εκεί να μας καλωσορίσουν και τότε ήρθε η συνειδητοποίηση. Τα όνειρά μου ήταν τρομακτικά. Τη νύχτα ονειρευόμουν την Καμίλα. Είχα εμμονή με την Καμίλα. Δεν εμπιστευόμουν τον Κάρολο. Πίστευα ότι κάθε πέντε λεπτά την έπαιρνε τηλέφωνο για να ρωτήσει πως να χειριστεί τον γάμο του.
Όλοι έβλεπαν να χάνω κιλά και αρρώσταινα όλο και περισσότερο. Βασικά πίστευαν ότι θα μπορούσα να προσαρμοστώ στον ρόλο της πριγκίπισσας της Ουαλίας μέσα σε μια νύχτα. Όσον αφορά εμένα, ήμουν η Νταϊάνα. Η μόνη διαφορά ήταν ότι με φώναζαν “Ma’am” και “Your Royal Highness”. Αυτή ήταν η μόνη διαφορά. Αλλά τους αντιμετώπιζα ακριβώς το ίδιο. Ο κάρολος συνήθιζε να θέλει να κάνει μεγάλους περιπάτους γύρω από το Balmoral όλη την ώρα. Η ιδέα του για απόλαυση, αυτό θα σας κάνει να γελάσετε, ήταν να καθίσει στην κορυφή του υψηλότερου λόφου στο Balmoral. Είναι όμορφα εκεί πάνω. Το καταλαβαίνω πλήρως. Είχε δέος για τη μητέρα του, φοβόταν τον πατέρα του και ήμουν πάντα το τρίτο πρόσωπο στην αίθουσα. Ποτέ δεν έλεγε “αγάπη μου θέλεις ένα ποτό;”. Θα έλεγε “μητέρα, θέλετε ένα ποτό;”, “γιαγιά θέλετε ένα ποτό;”, “νταϊάνα θέλεις ένα ποτό;”. Εντάξει, κανένα πρόβλημα. Αλλά έπρεπε να μουν ότι αυτό είναι το φυσιολογικό γιατί πάντα πίστευα ότι ήταν πρώτα η σύζυγος, ανόητη σκέψη. Οι άνθρωποι άρχισαν να σχολιάζουν. “Φαίνονται τα κόκαλά σας”. Μέχρι τον Οκτώβριο ήμουν πολύ χάλια. Ήμουν τόσο καταθλιπτική και προσπαθούσα να κόψω τους καρπούς μου με ξυράφι.
Έβρεχε συνέχεια. Κατέβηκα νωρίς στο Λονδίνο για να αναζητήσω θεραπεία. Όχι επειδή μισούσα το Balmoral αλλά επειδή ήμουν πολύ άσχημα ψυχολογικά. Όλοι οι ψυχίατροι που θα μπορούσες ποτέ να ονειρευτείς προσπαθούσαν να μου δώσουν μεγάλες δόσεις βάλιουμ και οτιδήποτε άλλο. Αλλά η Νταϊάνα που ήταν ακόμα πολύ εκεί είχε αποφασίσει ότι μόνο χρόνος, υπομονή και προσαρμογή ήταν αυτά που χρειαζόταν. Τους είπα τι χρειάζομαι. Μου είπαν χάπια! Αυτό θα τους κρατούσε ευτυχείς. Θα μπορούσαν να πάνε για ύπνο το βράδυ και να κοιμηθούν γνωρίζοντας ότι η πριγκίπισσα της Ουαλίας δεν θα έσφαζε κανέναν”.
Πηγή: Dailymail