Ο σπουδαίος συνθέτης, Νότης Μαυρουδής, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών το βράδυ της Τρίτης (03.01.2023), μόλις πέντε ημέρες μετά την προβολή της συνέντευξης του στην εκπομπή “Studio 4” της ΕΡΤ, που έμελλε να είναι η τελευταία του.
Ο σπουδαίος τραγουδοποιός και συνθέτης, Νότης Μαυρουδής αναφέρθηκε στην ιστορία του “Πρωινού Τσιγάρου”, του πλέον χαρακτηριστικού του τραγουδιού, αλλά και στα φτωχικά χρόνια που μεγάλωσε. Μάλιστα, αποκάλυψε τα γεγονότα γύρω από τη φυλάκιση της μητέρας του και τη γέννηση του ίδιου μέσα στη φυλακή.
«Αυτό το τραγούδι με έχει χαρακτηρίσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι στο στούντιο, όταν ηχογραφούσαμε με την χορωδία αυτό το τραγούδι, έπεσε το ρεύμα. Ήταν Ιούλιος. Για να μπορέσουμε να κάνουμε τα παιδιά να ξεπεράσουν λίγο το θέμα της θερμοκρασίας, έπαιζα μαζί τους την μακριά γαϊδούρα. Καβαλούσαν την πλάτη μου κι εγώ πήγαινα σαν το σκυλάκι. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι έχω γίνει κι εγώ ένα παιδί», περιέγραψε ο Νότης Μαυρουδής.
«Την πρώτη μου κιθάρα την πήρα μέσα από μία ντουλάπα στο σπίτι μου. Την είχε βάλει η μητέρα μου και την ξετρύπωσε για να μάθω εγώ κιθάρα. Αυτό το όργανο είχαμε, δεν μπορούσαμε να πάρουμε άλλο. Προέρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια, η μητέρα μου μοδίστρα, ο πατέρας τσαγκάρης» εξομολογήθηκε στη συνέχεια ο μουσικοσυνθέτης.
«Αν δεν με ρωτούσατε, δεν θα έθιγα εγώ το θέμα της φυλάκισής μου. Η μητέρα μου καταδικάστηκε, γιατί έκρυβε η οικογένεια έναν αντιστασιακό στα Δεκεμβριανά του ’44 και τη μάνα μου την άφησαν να με γέννησε στο σπίτι, με συνοδεία Αστυνομίας βέβαια» αποκάλυψε με συγκίνηση ο Νότης Μαυρουδής.
«Γεννήθηκα και μετά από μερικές μέρες ξαναμπαίνει στο κελί και με παίρνει μαζί της για να με θηλάσει, για τα πρώτα βοηθήματα. Δεν είχα και δεν έχω κανέναν λόγο να εκμεταλλευτώ τον ηρωισμό της μητέρας μου» συμπλήρωσε.
Για το τραγούδι “Πρωινό Τσιγάρο” αποκάλυψε επίσης: «Το Πρωινό Τσιγάρο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου. Δεν υπήρχε περίπτωση μέσα σε μία ημέρα να μην ακουστεί 2-3 φορές. Πήρε μία έκταση που δεν την περιμέναμε ούτε εγώ, ούτε ο Άλκης Αλκαίου, ούτε η δισκογραφική εταιρία που έκανε την παραγωγή, γιατί ήταν δύσκολο νοηματικά το τραγούδι».
Όσο για την πιο δυνατή στιγμή της καλλιτεχνικής του πορείας που θυμάται με συγκίνηση: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο με τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Γιώργο Νταλάρα. Ξαφνικά σβήνουν όλα τα φώτα κι ο κόσμος άρχισε να ανάβει τους αναπτήρες. Να βλέπεις αυτό το θέαμα, 80.000 ανθρώπων με έναν αναπτήρα, να βλέπεις τις φλογίτσες αυτές. Είχα συγκλονιστεί, δε μπορούσα να το πιστέψω ότι αυτή η δοξασία με παίρνει κι εμένα μέσα».
«Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό, τόσο ώστε να βάλω τα κλάματα και να μη μπορεί να με συνεφέρει η παρέα μου. Δικαιολογούμαι, γιατί η ιστορία του Πρωινού Τσιγάρου είναι και η δική μου ιστορία», κατέληξε ο Νότης Μαυρουδής.