Ο πραγματικός Τζέημς Μποντ, που λεγόταν Ποπώφ

Ο Ίαν Φλέμιγκγ, δημιουργός μιας από τις πιο διάσημες λογοτεχνικές αρχικά και κινηματογραφικές στην συνέχεια προσωπικότητες, του πράκτορα Τζέημς Μπόντ 007, έλεγε τακτικά σε ιδιωτικές συνομιλίες αλλά και σε συνεντεύξεις του: «Για τη δημιουργία του Τζέημς Μπόντ, εμπνεύστηκα από έναν πράκτορα της Ιντέλιτζεντ Σέρβις, τον ακατανίκητο Ντούσκο Ποπώφ, του οποίου το κωδικό όνομα δεν ήταν 007, αλλά τρίκυκλο.»

Ο Ποπώφ, πέθανε στην Κυανή Ακτή τον Σεπτέμβριο του 1981 και ήταν πράγματι ένας από τους μεγαλύτερους διπλούς πράκτορες του β’ παγκοσμίου πολέμου. Κατάσκοπος των Γερμανών και των Άγγλων παράλληλα, είχε την απεριόριστη εμπιστοσύνη των Χιτλερικών, όμως στην πραγματικότητα παρέδιδε όλα τα μυστικά τους στους Βρετανούς. Γι αυτό άλλωστε, με τη λήξη του πολέμου, η βασίλισσα της Αγγλίας τον παρασημοφόρησε και του έδωσε μια παχυλή σύνταξη για να περάσει ήρεμα το υπόλοιπο της πολυτάραχης ζωής του. Όταν αποσύρθηκε ήταν μόλις σαράντα χρονών.

Με τον Ίαν Φλέμιγκ ήταν κολλητός φίλος. Το ίδιο και με τον διάσημο συγγραφέα Γκράχαμ Γκρίν. Και οι τρεις τους, Ποπώφ, Φλέμιγκ και Γκριν ήταν κατάσκοποι των βρετανικών υπηρεσιών. Οι δύο έγιναν αργότερα διάσημοι, χρησιμοποιώντας όσα έμαθαν στον παράλληλο κόσμο για να γράφουν βιβλία και να κάνουν ταινίες και βιβλία. Ο Ποπώφ προτίμησε να γίνει νομικός σύμβουλος και να κάνει οικογένεια. Ο Φλέμιγκ ξεκίνησε το 1953 γράφοντας βιβλία με πρωταγωνιστή τον Τζέημς Μπόντ, την επιτομή του Βρετανού τζέντλεμαν που είναι και κατάσκοπος. Τα βιβλία του (12 τον αριθμό) έγιναν όλα best-sellers, πριν ο σκηνοθέτης Τέρενς Γιάνγκ τα μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη για να φτιάξει ένα από τους πιο διάσημους και προσοδοφόρους κινηματογραφικούς ρόλους.

Ο Φλέμιγκ επισκέπτονταν συχνά τον Ποπώφ και συζητούσε μαζί του τα σενάρια αλλά και μεμονωμένες σκηνές των ταινιών του Τζέημς Μπόντ. Του άρεσε του Ποπώφ που πάνω του χτίστηκε ένας τόσο διάσημος κινηματογραφικός χαρακτήρας σαν τον 007, αν και στους δημοσιογράφους που τον επισκέπτονταν διατύπωνε περιφερειακές ενστάσεις γι αυτό που μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη: «Αν εγώ, ο Ντούσκο Ποπώφ, έπινα μέσα σε μια μόνο μέρα όλες αυτές τις ποσότητες σαμπάνιας ή ουίσκι που ο Ίαν βάζει τον Τζέημς Μπόντ να καταναλώνει, όλες οι απόρρητες αποστολές μας θα πήγαιναν κατά διαβόλου κι εγώ θα πέθαινα σε 48 ώρες» έλεγε.

Ο Ντούσκο Ποπώφ ήταν Μαυροβούνιος από το Ντουμπρόβνικ, βρέθηκε για σπουδές στη Γερμανία όταν ο Χίτλερ σάρωσε τα πάντα, μπήκε στη Γερμανική κατασκοπεία, αλλά είχε έρθει παράλληλα σ’ επαφή με τους Βρετανούς καθότι ήταν ένθερμος αντιναζιστής. Όσο ανέβαινε στην ιεραρχία των γερρμανικών μυστικών υπηρεσιών, τόσο ανέβαινε παράλληλα και στην Ιντέλιτζεντ Σέρβις. Οι πληροφορίες που έδωσε στους Άγγλους κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν ανεκτίμητες και γλύτωσαν τη ζωή εκατομμυρίων συμμαχικών στρατιωτών.

Είχε παραδώσει στους βρετανούς κατάλογο με όλους τους Γερμανούς κατασκόπους που δρούσαν στην Αγγλία, με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να τους παρακολουθούν και να τους διοχετεύουν ψευδείς πληροφορίες που έδιναν στο Βερολίνο. Ο Ποπώφ δρούσε ως επικεφαλής των γερμανικού κατασκοπευτικού δικτύου μέσα στην Αγγλία και παραπλάνησε τους Γερμανούς σχετικά με την απόβαση στη Νορμανδία, ενημερώνοντας τους ότι ήταν αντιπερισπασμός. Έκανε τόση ζημιά στους Χιτλερικούς, που ήταν απορίας άξιο πως δεν αντιλήφθηκαν ως το τέλος τον ρόλο του.

Ο Ποπώφ αποκάλυψε στους δημοσιογράφους, τον τρόπο με τον οποίο ο Φλέμιγκ εφηύρε το περίφημο όνομα Τζέημς Μπόντ που έδωσε στο κινηματογραφικό του δημιούργημα. Επειδή ο Φλέμιγκ λάτρευε τα πουλιά, πήρε το όνομα ενός Αμερικανού ορνιθολόγου από τη Φιλαδέλφεια και το έδωσε στον 007. Ο ορνιθολόγος μάλιστα ήταν φτυστός ο Σων Κόννερυ που πρωτόπαιξε τον ρόλο, με αποτέλεσμα η ζωή του ήσυχου αμερικανού επιστήμονα να γίνει κόλαση. Η γυναίκα του ορνιθολόγου μάλιστα, μη αντέχοντας την καζούρα του περιβάλλοντος της, έβγαλε ένα βιβλίο εκ’ μέρους του συζύγου της με το οποίο κατήγγειλε τον ηθοποιό Τζέημς Μπόντ και τον δημιουργό του Ίαν Φλέμιγκ. Ο Φλέμιγκ της ζήτησε συγνώμη για την αναστάτωση που προκάλεσε στην ζωή τους, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη, στη στήλη Μία σταγόνα ιστορία.