Ο Πρίγκιπας Χάρι ήθελε να ζήσει τις τελευταίες στιγμές της μητέρας του, της Πριγκίπισσας Νταϊάνα, μέσα στο τούνελ στο Παρίσι, εκεί όπου έχασε τη ζωή της στο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 31 Αυγούστου 1997, θέλοντας να αντιμετωπίσει τον πόνο που ένιωθε από την απώλειά της.
Το 2007 ο Πρίγκιπας Χάρι, ενώ ήταν 23χρονών, βρέθηκε στο Παρίσι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι και ζήτησε από τον σοφέρ που τον μετέφερε να περάσουν από το μοιραίο τούνελ, εκεί όπου πέθανε η μητέρα του, η Πριγκίπισσα Νταϊάνα.
Αν και ο σοφέρ φάνηκε να είναι διστακτικός, τελικά πέρασαν από το σημείο με την ίδια ταχύτητα του μοιραίου αυτοκινήτου με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα ώστε ο Πρίγκιπας Χάρι να μπορέσει να καταλάβει τι ακριβώς έγινε και να αντιμετωπίσει τον πόνο της απώλειας.
Το People έδωσε στη δημοσιότητα το απόσπασμα για την Πριγκίπισσα Νταϊάνα από το βιβλίο «Spare», την αυτοβιογραφία του Πρίγκιπα Χάρι, στην οποία έχει κάνει πολλές αποκαλύψεις για τη ζωή του.
Διαβάστε το απόσπασμα:
«Το Παγκόσμιο Κύπελλο μου έδωσε έναν οδηγό και την πρώτη μου νύχτα στην Πόλη του Φωτός και τον ρώτησα αν ήξερε το τούνελ όπου η μητέρα μου… Παρακολούθησα τα μάτια του, να μεγαλώνουν. Το τούνελ λέγεται Pont de l’ Alma, του είπα. Ναι ναι. Το ήξερε. Θέλω να το περάσω. Θέλετε να περάσετε από το τούνελ; Με εξήντα πέντε μίλια την ώρα για την ακρίβεια. Εξήντα πέντε; Ναι. Την ακριβή ταχύτητα που υποτίθεται ότι οδηγούσε το αυτοκίνητο σύμφωνα με την αστυνομία, τη στιγμή της σύγκρουσης. Όχι 120 μίλια την ώρα, όπως ανέφερε αρχικά ο Τύπος.
Ο οδηγός κοίταξε τη θέση του συνοδηγού. Ο Μπίλι του έγνεψε σοβαρά. Ας το κάνουμε. Ο οδηγός έκανε ένα νεύμα. Πηγαίναμε, διασχίζοντας την κίνηση, περνώντας δίπλα από το Ritz, όπου η μαμά είχε το τελευταίο της γεύμα, με τον φίλο της, εκείνο το βράδυ του Αυγούστου. Μετά φτάσαμε στην αρχή του τούνελ. Περάσαμε πάνω από το χείλος στην είσοδο της σήραγγας, το χτύπημα που υποτίθεται ότι οδήγησε τη Mercedes της μάνας, να ξεφύγει από την πορεία της.
Αλλά το χείλος δεν ήταν τίποτα. Μετά βίας το νιώσαμε. Καθώς το αυτοκίνητο έμπαινε στο τούνελ, έγειρα προς τα εμπρός, είδα το φως να αλλάζει και τις τσιμεντένιες κολόνες να τρεμοπαίζουν. Τα μέτρησα, μέτρησα τους χτύπους της καρδιάς μου και σε λίγα δευτερόλεπτα βγήκαμε από την άλλη πλευρά.
Κάθισα πίσω. Ήσυχα είπα: Αυτό είναι όλο; Δεν είναι τίποτα. Μόνο μια ευθεία σήραγγα. Πάντα φανταζόμουν τη σήραγγα ως ένα ύπουλο πέρασμα, επικίνδυνο, αλλά ήταν σύντομο, απλό.
Δεν υπάρχει λόγος να πεθάνει κανείς ποτέ μέσα του. Ο οδηγός και ο Μπίλι δεν απάντησαν. Κοίταξα έξω από το παράθυρο: Πάλι. Ο οδηγός με κοίταξε στην πίσω όψη. Πάλι; Ναι. Σας παρακαλούμε. Ξαναπεράσαμε.
Αρκετά. Σας ευχαριστώ.
Ήταν μια πολύ κακή ιδέα. Είχα πολλές κακές ιδέες στα είκοσι τρία μου χρόνια, αλλά αυτή ήταν μοναδικά κακοσχεδιασμένη. Είχα πει στον εαυτό μου ότι ήθελα να κλείσω, αλλά δεν το έκανα πραγματικά. Κατά βάθος, ήλπιζα να ένιωθα σε αυτό το τούνελ αυτό που ένιωθα όταν η JLP μου έδωσε τους φακέλους της αστυνομίας, δηλαδή δυσπιστία και αμφιβολία. Αντίθετα, εκείνη ήταν η νύχτα που χάθηκαν όλες οι αμφιβολίες.
Είναι νεκρή, σκέφτηκα. Θεέ μου, έχει φύγει για τα καλά. Νόμιζα ότι η οδήγηση στο τούνελ θα έφερνε ένα τέλος ή σύντομη διακοπή στον πόνο, στη δεκαετία του ακατανίκητου πόνου. Αντίθετα, έφερε την έναρξη του δεύτερου μέρους του πόνου».
Το βιβλίο του Πρίγκιπα Χάρι επρόκειτο να κυκλοφορήσει στη Βρετανία στις 10 Ιανουαρίου, όμως έχει ήδη κυκλοφορήσει στην Ισπανία και έχουν διαρρεύσει αρκετά κομμάτια από τη ζωή του. Στο σημείο για τη μητέρα του, ο Χάρι εξηγεί πώς άλλαξε η ζωή του από εκεί και έπειτα.
«Γυρίζει τους αναγνώστες αμέσως πίσω σε μια από τις πιο οδυνηρές εικόνες του εικοστού αιώνα: δύο νεαρά αγόρια, δύο πρίγκιπες, που περπατούν πίσω από το φέρετρο της μητέρας τους καθώς ο κόσμος παρακολουθούσε με θλίψη και φρίκη», αναφέρεται στο βιβλίο.