Ο καιρός χαλάει, περιμένουμε χιονοπτώσεις και τα περσινά παθήματα ας μας γίνουν μαθήματα, ώστε να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα στους δρόμους οπλισμένοι με τη σωστή προετοιμασία.
Ο μηχανολόγος μηχανικός και εκπαιδευτής ασφαλούς οδήγησης Γιώργος Καραμέρης, επισημαίνει: «Δεν αρκεί απλώς να αγοράσετε τις αλυσίδες και να τις αφήσετε στο πορτ-παγκάζ, γιατί όταν θα κολλήσετε στα χιόνια και θα βγείτε μέσα στην κακοκαιρία, είναι πολύ αργά πλέον για να μάθετε τη σωστή χρήση τους.
Είναι απαραίτητο να κάνετε μια δοκιμή σε καλές καιρικές συνθήκες, να μάθετε τη διαδικασία και να βεβαιωθείτε ότι όλα λειτουργούν κανονικά, δηλαδή ότι οι αλυσίδες είναι στη σωστή διάσταση, σφίγγουν κανονικά και δε βρίσκουν στα φτερά όταν στρίβει το τιμόνι».
Οι κλασικές αλυσίδες στη βασική τους μορφή έχουν κάποιο είδος ντίζας που κλείνει για να σχηματίσει έναν κύκλο στην εσωτερική πλευρά του ελαστικού.
Άρα, η πρώτη μας κίνηση είναι να περάσουμε την ντίζα πίσω από το λάστιχο και να κουμπώσουμε το σύνδεσμο, ώστε να έχουμε έτοιμη την εσωτερική στήριξη.
Έπειτα, περνάμε τις αλυσίδες πάνω από το πέλμα του ελαστικού και ακολουθούμε τα χρώματα που χρησιμοποιεί ο κάθε κατασκευαστής για να μας οδηγήσει στο σωστό δέσιμο από την εξωτερική πλευρά του ελαστικού.
Στην αρχή, οι αλυσίδες θα είναι πιο χαλαρές μέχρι να “κάτσουν” και να σφίξουν στη σωστή θέση, οπότε θα πρέπει να κάνουμε σε δύο στάδια τη διαδικασία: θα σφίξουμε όσο μπορούμε στατικά την εξωτερική αλυσίδα με τους χρωματιστούς συνδέσμους και έπειτα θα οδηγήσουμε προσεκτικά το αυτοκίνητο για περίπου 100 μέτρα και θα σταματήσουμε για να επαναλάβουμε το σφίξιμο.
Μετά και το δεύτερο σφίξιμο, οι αλυσίδες πλέον θα είναι έτοιμες για κανονική χρήση και προσφέρουν αυξημένη πρόσφυση και ασφάλεια, όμως μόνο σε χιονισμένο δρόμο. Προσοχή, αν ξαναβρεθούμε σε καθαρή άσφαλτο χωρίς χιόνι, θα πρέπει να μειώσουμε την ταχύτητά μας και σύντομα να σταματήσουμε και να αφαιρέσουμε τις αλυσίδες για να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Οι αλυσίδες μπαίνουν πάντα στους κινητήριους τροχούς, άρα μπαίνουν στους εμπρός τροχούς στα προσθιοκίνητα αυτοκίνητα. Σε ένα αυτοκίνητο με την κίνηση στους πίσω τροχούς, εάν έχουμε μόνο ένα σετ αλυσίδων το τοποθετούμε στους πίσω τροχούς, όμως το πιο σωστό είναι να έχουμε και ένα δεύτερο σετ ώστε να βάλουμε και στους τέσσερις τροχούς εάν σκοπεύουμε να κινηθούμε σε μεγαλύτερες αποστάσεις ή σε ορεινούς δρόμους. Ομοίως και στα τετρακίνητα αυτοκίνητα: ένα σετ αλυσίδων στους εμπρός τροχούς αλλά ιδανικά και ένα δεύτερο σετ αλυσίδων και στους τέσσερις τροχούς.
Ας υπενθυμίσουμε, εδώ, ότι ένα τετρακίνητο αυτοκίνητο μπορεί να έχει πλεονέκτημα στα χιόνια, όμως είναι λάθος να πιστεύουμε ότι δε χρειάζεται αλυσίδες, ειδικά αν φοράει απλά ασφάλτινα λάστιχα για καλοκαιρινή χρήση. Ειδικά σε συνθήκες με πάγο ή πολύ σκληρό πατημένο και παγωμένο χιόνι, ένα μεγάλο και βαρύ τετρακίνητο με φαρδιά ασφάλτινα λάστιχα, παρασύρεται στην κατηφόρα πιο εύκολα από ένα μικρό αυτοκίνητο πόλης με στενά λάστιχα.
Αλυσίδες ή χιονοκουβέρτες;
Οι χιονοκουβέρτες είναι μια εναλλακτική που προσφέρει ευκολία στην τοποθέτηση, όμως είναι καλό να γνωρίζει κανείς τους περιορισμούς σε σύγκριση με τις κλασικές αλυσίδες. Για κάποιον που ζει σε περιοχή με σπάνιες χιονοπτώσεις, οι χιονοκουβέρτες μπορεί να είναι μια ικανοποιητική λύση προκειμένου να ξεκολλήσει από ένα δύσκολο σημείο, εάν του προκύψει η ανάγκη.
Όμως, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι χιονοκουβέρτες δεν είναι κατάλληλες για μεγάλες διαδρομές και σκληρή χρήση, αφού ούτε έχουν την αντοχή των κλασικών αλυσίδων, ούτε όμως και προσφέρουν τα ίδια επίπεδα πρόσφυσης. Άρα, για κάποιον που ζει σε περιοχή με συχνές χιονοπτώσεις ή για κάποιον κυνηγό ή φυσιολάτρη που κάνει πολλά χιλιόμετρα σε χιονισμένους δρόμους, οι χιονοκουβέρτες δεν είναι η καλύτερη λύση.
Από την άλλη, σημειώστε ότι για κάποια χαμηλά σπορ αυτοκίνητα με φαρδιά ελαστικά και μικρές διαδρομές ανάρτησης, ίσως οι χιονοκουβέρτες να είναι η μοναδική λύση εάν οι αλυσίδες δεν μπορούν να χωρέσουν στο μικρό διαθέσιμο χώρο κάτω από τα φτερά.
