Η πρόσφατη άνοδος των διεθνών τιμών του αργού πετρελαίου αποτελεί κακό μαντάτο για τους απανταχού καταναλωτές. Από τα 70 – 75 δολάρια/βαρέλι που βρισκόταν η ποικιλία Brent προ διμήνου, εμπορεύεται πλέον κοντά στα 86 δολάρια, πράγμα που ανεβάζει τις τιμές των καυσίμων, όπως η βενζίνη και το ντίζελ, στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Τα προβλήματα με τη ναυτιλία στην Ερυθρά Θάλασσα σε συνδυασμό με τις επιθέσεις σε ρωσικά διϋλιστήρια, την απροθυμία του ΟΠΕΚ να ανοίξει τις κάνουλες και την ιστορικά υψηλή ζήτηση διεθνώς είναι οι βασικές αιτίες της ανόδου. Η αυξημένη τιμή του αργού, εφόσον διατηρηθεί, αναμένεται να οδηγήσει πιο ψηλά τις τιμές της βενζίνης που πιθανολογείται ότι θα ξεπεράσουν τα 2 ευρώ ενόψει και της εξόδου του Πάσχα.
Τις τελευταίες ημέρες η αμόλυβδη έφτασε τα 1,925 ευρώ/λίτρο με ώθηση από τα δύο απανωτά τριήμερα.
Όπως δήλωσε σχετικά στην ΕΡΤ ο πρόεδρος του Συνδέσμου Πρατηριούχων Αττικής, Νίκος Παπαγεωργίου:
«Η τιμή της αμόλυβδης πλησιάζει τα δύο ευρώ το λίτρο. Εδώ και δέκα μέρες καταγράφεται στην ελληνική αγορά μια αύξηση η οποία έχει φτάσει πια τα εννέα με δέκα λεπτά το λίτρο μέχρι το τέλος της εβδομάδας, δηλαδή μέχρι την Παρασκευή. Το Σάββατο, ενδεχομένως να δούμε ένα δύο λεπτά ακόμη περισσότερο» είπε ο πρόεδρος και πρόσθεσε: «Μια μέση τιμή σήμερα που μιλάμε είναι το 1,93 ευρώ το λίτρο για όλη η χώρα, ενδεχομένως να το βρούμε και 1,89 ευρώ το λίτρο στις μεγάλες αστικές πόλεις, αλλά και 2,12 ευρώ το λίτρο στα πιο απομακρυσμένα νησιά».
Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε και τους δύο διαχρονικούς παράγοντες που στοιχίζουν ακριβά στον Έλληνα καταναλωτή.
Ο ένας είναι η πολύ υψηλή φορολόγηση των καυσίμων που ξεπερνά κατά πολύ ότι ισχύει στο εξωτερικό. Αυτό σίγουρα δεν πρόκειται να αλλάξει, καθώς αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων για το Δημόσιο, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση θέλει εμμέσως να ωθήσει τους οδηγούς προς τις εναλλακτικές μορφές μετακίνησης, όπως τα ηλεκτρικά οχήματα.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι οι κλασικές παθογένειες της εγχώριας αγοράς, καθώς το λαθρεμπόριο και η κερδοσκοπία συνεχίζονται αμείωτα. Όλοι οι διαφορετικοί «κρίκοι» της αλυσίδας, από τα διϋλιστήρια μέχρι τους εμπόρους και τους πρατηριούχους διαχρονικά ρίχνουν το φταίξιμο ο ένας στον άλλο δίχως ποτέ να βρίσκεται λύση για τα προβλήματα.