Η ελαφριά, τακτική άσκηση των ενηλίκων με σύνδρομο Down μπορεί να βελτιώσει τη γνωστική, αλλά και τη σωματική υγεία τους, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο «International Journal of Environmental Research and Public Health».
Η μελέτη είναι η πρώτη που διερευνά τις επιπτώσεις της άσκησης σε άτομα με σύνδρομο Down και διαπιστώνει ότι το περπάτημα μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της επεξεργασίας πληροφοριών και της προσοχής έπειτα από μόλις οκτώ εβδομάδες.
Περίπου ένα στα χίλια παιδιά γεννιέται με σύνδρομο Down, το οποίο συνδέεται με μια χρωμοσωμική αλλαγή που οδηγεί σε κάποιο βαθμό νοητικής αναπηρίας και σε καθυστερήσεις στις κινητικές δεξιότητες και στην ανάπτυξη του λόγου.
Στην έρευνα συμμετείχαν 83 ενήλικες (40 γυναίκες και 43 άνδρες) ηλικίας 18-48 ετών από δέκα χώρες, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν σε τέσσερις ομάδες για οκτώ εβδομάδες. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα που έκανε μόνο άσκηση περπατούσαν τρεις φορές την εβδομάδα για 30 λεπτά τη φορά. Μια δεύτερη ομάδα συμμετείχε σε μια σειρά ασκήσεων γνωστικής λειτουργίας, ενώ μια τρίτη ομάδα έκανε συνδυαστικά σωματικές και γνωστικές ασκήσεις. Η τέταρτη ομάδα δεν έκανε τίποτα από τα δύο. Στην αρχή και το τέλος της περιόδου των οκτώ εβδομάδων όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε σωματικές και γνωστικές αξιολογήσεις.
Η θετική επίδραση των οκτώ εβδομάδων άσκησης στη φυσική κατάσταση φάνηκε από τη σημαντική αύξηση της συνολικής απόστασης που διανύθηκε σε μια δοκιμασία περπατήματος έξι λεπτών. Επίσης, οι ερευνητές βρήκαν μέσα από τεστ σημαντική μείωση στα λάθη και αύξηση στις σωστές απαντήσεις κατά τη διάρκεια μιας γνωστικής δραστηριότητας, τόσο στην ομάδα σωματικής άσκησης όσο και στην ομάδα συνδυασμού σωματικής και γνωστικής άσκησης. Σε άλλο τεστ που μετρά την ταχύτητα και την ακρίβεια στη λήψη αποφάσεων, οι ερευνητές παρατήρησαν σημαντική βελτίωση στην ομάδα άσκησης, στην ομάδα γνωστικής εκπαίδευσης και στην ομάδα με τις συνδυαστικές δραστηριότητες.
Ενώ το περπάτημα είναι συχνά μια υποσυνείδητη δραστηριότητα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η ενεργοποίηση των νευρικών οδών μέσω της διαδικασίας του περπατήματος οδηγεί στη γνωστική ανάπτυξη, καθώς απαιτεί από τα άτομα με σύνδρομο Down να γίνουν πιο προσεκτικά και να δώσουν προσοχή στη δραστηριότητα που έχουν να κάνουν.
Ο αναπληρωτής καθηγητής στη Φυσιολογία Καρδιοαναπνευστικής Άσκησης στο Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, Νταν Γκόρντον, δηλώνει ότι «αυτά τα ευρήματα είναι δυνητικά τεράστια για την κοινότητα των ανθρώπων με σύνδρομο Down, ιδιαίτερα καθώς το περπάτημα είναι μια ελεύθερη δραστηριότητα με την οποία μπορούν να ασχοληθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Η βελτιωμένη γνωστική λειτουργία μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη κοινωνική ένταξη και ποιότητα ζωής, κάτι που είναι σημαντικό».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163