Ο κίνδυνος της δυνητικά απειλητικής για τη ζωή φλεβικής θρομβοεμβολής είναι αυξημένος και στους ασθενείς με μέτρια νόσηση από κορονοϊό, σύμφωνα με μία νέα γαλλική έρευνα.
Έως τώρα, αυτός ο κίνδυνος είχε συσχετιστεί, κυρίως, με ασθενείς με σοβαρή νόσηση από κορονοϊό.
Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Thrombosis Research» μελέτησαν 2.292 ασθενείς με ήπια έως μέτρια Covid-19. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, διαπιστώθηκε ότι φλεβική θρομβοεμβολή είχε εμφανίσει περίπου ο ένας στους 200 (0,6%) ήπια νοσούντες ασθενείς που δεν είχαν χρειαστεί νοσηλεία αλλά παρέμεναν στο σπίτι τους, καθώς και οι πέντε στους 200 (2,3%) με μέτρια νόσο, που είχαν νοσηλευθεί. Συνολικά, ο κίνδυνος φλεβικής θρομβοεμβολής ήταν κατά μέσο όρο 1,7% μεγαλύτερος στους ασθενείς κορονοϊό σε σχέση με εκείνους χωρίς λοίμωξη από κορονοϊό.
Η μελέτη επισημαίνει την ανάγκη οι γιατροί που φροντίζουν ασθενείς με ήπια έως μέτρια Covid-19 να έχουν επίγνωση του κινδύνου για εκδήλωση φλεβικής θρομβοεμβολής, ιδίως εάν ένας ασθενής είναι άνω των 65 ετών και τελικά χρειαστεί νοσηλεία, παρόλο που δεν νοσεί βαριά.
Θεραπεία για τη θρόμβωση
Μία δεύτερη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Internal Medicine», με επικεφαλής τον Ελληνο-αμερικανό καθηγητή ιατρικής Άλεξ Σπυρόπουλο του Ινστιτούτου Ιατρικών Ερευνών Feinstein της Νέας Υόρκης, βρήκε ότι στους νοσηλευόμενους ασθενείς με μέτρια νόσηση, οι οποίοι θεωρούνται υψηλού κινδύνου για επικίνδυνες θρομβώσεις στο αίμα τους, η αντιπηκτική θεραπεία με υψηλές δόσεις ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους (ΗΧΜΒ) μειώνει σημαντικά την πιθανότητα σχηματισμού θρόμβου και θανάτου.
Η τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή σε 253 ενήλικους ασθενείς με μέση ηλικία 67 ετών έδειξε μείωση κατά 32% του κινδύνου θανάτου εάν χορηγείτο υψηλή δόση αυτής της ηπαρίνης, σε σχέση με τη συνήθη δόση. Όπως είπε ο δρ Σπυρόπουλος, «η κλινική δοκιμή έγινε επειδή βλέπαμε ασθενείς να εμφανίζουν θρόμβους αίματος και να πεθαίνουν μπροστά μας, ενόσω έπαιρναν προληπτικά τις στάνταρντ δόσεις ηπαρίνης».
Η πιθανότητα σοβαρής αιμορραγίας ήταν ελαφρώς αυξημένη (4,7%) στους ασθενείς που έκαναν την υψηλής δοσολογίας αντιπηκτική αγωγή, σε σχέση με τη συνήθη (1,6%). Η αποτελεσματικότητα της υψηλής δοσολογίας υπήρχε στους ασθενείς εκτός ΜΕΘ, αλλά όχι στους νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ.