Η παχυσαρκία είναι ένα από τα κύρια αίτια που προκαλούν ασθένειες στον γενικό πληθυσμό. Αντιθέτως, σε αρκετές χρόνιες παθήσεις, όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα, παρατηρείται το φαινόμενο της λεγόμενης "αντίθετης επιδημιολογίας".
Δηλαδή, στην περίπτωση της παχυσαρκίας, άτομα με περισσότερα κιλά έχουν καλύτερη πρόγνωση, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ερευνητής στο ΤΕΦΑΑ Τρικάλων Αντώνιος Σταυρόπουλος.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, σε αυτό το σημείο, υπάρχει μια μεγάλη παρανόηση. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για να μετρήσουν την παχυσαρκία, όπως εξηγεί, δεν μπορούν να αξιολογήσουν την σύσταση του σώματος, δηλαδή την αναλογία λιπώδους και άλιπης μάζας. Πλέον ξέρουμε ότι το σημαντικό στοιχείο στην αξιολόγηση της σωματοδομής και της παχυσαρκίας δεν είναι τόσο το σωματικό βάρος όσο η σύσταση αυτού, δηλαδή το ποσοστό σωματικού λίπους.
“Με βάση αυτό, σε μια σειρά από μελέτες που έχουμε πραγματοποιήσει διαπιστώσαμε, ότι τα άτομα που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν κατά μέσο όρο 5% περισσότερο σωματικό λίπος από ένα άτομο του γενικού πληθυσμού με τα ίδια κιλά. Το αυξημένο σωματικό λίπος στην ΡΑ συνδέεται με αυξημένη δραστηριότητα της νόσου, κακή ποιότητα ζωής, αλλά και κίνδυνο για εκδήλωση καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επίσης, οι παχύσαρκοι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν κακή ισορροπία και αυξημένο κίνδυνο πτώσεων, ενώ όσοι έχουν επίπεδα λίπους πάνω από το κανονικό, νοσηλεύονται 2-3 φορές συχνότερα από τους ασθενείς που έχουν φυσιολογικά επίπεδα λίπους” σημειώνει ο κ. Σταυρόπουλος.
Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως, προσθέτει, δεν είναι να επισημάνουμε τις επιπτώσεις της παχυσαρκίας στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, αλλά να βρούμε αποτελεσματικούς τρόπους ώστε να την καταπολεμήσουμε. Οι πρακτικές που εφαρμόζονται στον γενικό πληθυσμό, όπως οι διάφορες δίαιτες, ενέχουν μεγάλο κίνδυνο στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Όλες οι δίαιτες που βασίζονται στη μειωμένη πρόσληψη θερμίδων, εκτός από την απώλεια λίπους, προκαλούν και απώλεια μυϊκής μάζας (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό).
Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτδια έχουν ήδη μειωμένη μυϊκή μάζα σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό λόγω της ασθένειας. Μια δίαιτα επομένως που θα οδηγούσε σε περαιτέρω μείωση της μυϊκής μάζας θα μπορούσε να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία αυτών των ασθενών. Αντίθετα, προσθέτει, η χρήση άσκησης για τον έλεγχο του σωματικού λίπους φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική και ασφαλής σε αυτούς τους ασθενείς.
“Σε μια έρευνα που ολοκληρώσαμε πρόσφατα, παρατηρήσαμε ότι ασθενείς ρευματοειδή αρθρίτιδα που ασκούνταν 3 φορές την εβδομάδα για 3 μήνες έχασαν κατά μέσο όρο 1 κιλό τον μήνα. Το σημαντικό όμως ήταν ότι οι ασθενείς έχαναν κάθε μήνα λίγο περισσότερο από 1 κιλό λίπους ενώ έπαιρναν περίπου 200γρ. μυϊκού ιστού. Αυτό σημαίνει ότι η άσκηση μπόρεσε να επηρεάσει θετικά την σωματοδομή τους. Η μεταβολή αυτή στη σωματοδομή συνοδεύτηκε και από σημαντική βελτίωση σε παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, αλλά ακόμα και δραστηριότητας της νόσου. Και ενώ τόσο εμείς όσο και άλλοι ερευνητές έχουμε δείξει ότι η άσκηση είναι ευεργετική αλλά και απόλυτα ασφαλής για τους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, η προώθησή της ως μέσο διαχείρισης της νόσου είναι πολύ δύσκολη” δεν παραλείπει να υπογραμμίσει ο κ. Σταυρόπουλος.
Η υπάρχουσα νοοτροπία τόσο στους ασθενείς αλλά και σε πολλούς από τους επαγγελματίες υγείας είναι ότι η ρευματοειδή αρθρίτιδα ισοδυναμεί με πλήρη ακινησία ή έστω με σημαντικό περιορισμό της κινητικότητας. Η σύγχρονη επιστήμη, εξηγεί ο ερευνητής, όμως αποδεικνύει πλέον ότι αυτή η αντίληψη είναι τελείως λάθος.
Η επόμενη μεγάλη πρόκληση για εμάς είναι να καταφέρουμε να ενημερώσουμε τους υπευθύνους και τους ασθενείς επί του θέματος ώστε να δραστηριοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, καταλήγει ο ερευνητής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η υποθρεψία πιο ανησυχητική από την παχυσαρκία για την υγεία ανοϊκών και ηλκιωμένων
Ανησυχία στη Βρετανία! Η κρίση οδηγεί στα …burger!
Μοντέλο του playboy κατά της παχυσαρκίας (VIDEO)
Γιατί οι Ιάπωνες δεν παχαίνουν;