Τί ονομάζουμε ιγμορίτιδα και τί χρόνια ιγμορίτιδα

Ποιές είναι οι διαφορές ανάμεσα στην οξεία και τη χρόνια ιγμορίτιδα. 

Τα ιγμόρεια είναι οι κοίλοι χώροι πίσω από τα οστά του προσώπου. Όταν τα ιγμόρεια δεν μπορούν να αποστραγγιστούν, λόγω προβλημάτων όπως μια λοίμωξη που μπλοκάρει τη μύτη, πρήξιμο, ερεθισμός ή αλλεργική αντίδραση, τότε η βλέννα και άλλα υγρά, συμπεριλαμβανομένου του πύου, παραμένουν παγιδευμένα στα ιγμόρεια. Αυτό μπορεί να προκαλέσει διόγκωση των παραρρινίων κόλπων και ερεθισμό ή μόλυνση. Αυτή η φλεγμονή ονομάζεται ιγμορίτιδα και προκαλεί πόνο, πίεση και πρήξιμο στα ιγμόρεια.

Η χρόνια ιγμορίτιδα (ή χρόνια ρινοκολπίτιδα) είναι η ιγμορίτιδα που διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνήθως περισσότερο από 12 εβδομάδες.

Σε αντίθεση με την οξεία ιγμορίτιδα, η οποία συχνά οφείλεται σε λοίμωξη των παραρρινίων κόλπων, η χρόνια ιγμορίτιδα δεν προκαλείται συνήθως από βακτήρια και δεν βελτιώνεται πάντα με τη συνήθη θεραπεία, όπως τα αντιβιοτικά.

Η θεραπεία της χρόνιας ιγμορίτιδας εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία. Τα άτομα με αλλεργίες και άσθμα μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στη χρόνια ιγμορίτιδα. Ορισμένες σπιτικές θεραπείες μπορούν να αποτρέψουν τη χρόνια ιγμορίτιδα ή να την εμποδίσουν να επιδεινωθεί.

Συμπτώματα ιγμορίτιδας

Η οξεία ιγμορίτιδα οφείλεται συνήθως στο κοινό κρυολόγημα ή σε μια ήπια λοίμωξη και συνήθως υποχωρεί μέσα σε 10 ημέρες. Μερικοί άνθρωποι με οξεία ιγμορίτιδα αναπτύσσουν λοίμωξη που απαιτεί αντιβιοτικά.

Η χρόνια ιγμορίτιδα συνήθως επιμένει περισσότερο από 10 ημέρες αλλά τα συμπτώματα παραμένουν ίδια.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• πόνος και πίεση πάνω από τα μάτια, κατά μήκος των πλευρών της μύτης και πίσω από τα μάγουλα
• πράσινη ή κίτρινη βλέννα που αποβάλλεται από τη μύτη
• αίσθημα συμφόρησης
• πόνος στη μύτη ή στο λαιμό
• πυρετός
• δυσκολία στον ύπνο λόγω συμφόρησης
• συχνό φτέρνισμα

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για την χρόνια ιγμορίτιδα;

Οι γιατροί πλέον πιστεύουν ότι η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να είναι μια φλεγμονώδης διαταραχή παρόμοια με το άσθμα και τις αλλεργίες.

Ορισμένες θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν:

Αντιβιοτικά: Αν και οι γιατροί εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με το ρόλο των αντιβιοτικών ως θεραπεία για τη χρόνια ιγμορίτιδα, ορισμένοι θεωρούν ότι η χρήση τους μπορεί να βοηθήσει.

Ρινικά κορτικοστεροειδή: Τα στεροειδή αυτά φάρμακα μπορούν να μειώσουν τη φλεγμονή και να προσφέρουν κάποια ανακούφιση από τα συμπτώματα. Ορισμένοι άνθρωποι εμφανίζουν παρενέργειες στα στεροειδή, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μιλήσετε με έναν γιατρό για τα οφέλη και τους κινδύνους.

Χειρουργική επέμβαση: Ορισμένα άτομα με χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να χρειαστούν χειρουργική επέμβαση για τον καθαρισμό των παραρρινίων τους. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν είναι επιτυχές, ενδέχεται να χρειαστεί αφαίρεση των ιγμορίων.

Ρινική άρδευση: Πρόκειται για μια μη συνταγογραφούμενη θεραπεία για τον καθαρισμό των παραρρινίων κόλπων. Οι αλατούχοι ψεκασμοί κ.ά. μπορούν να βοηθήσουν στην απομάκρυνση οποιασδήποτε λοίμωξης και στη μείωση του ερεθισμού.

Αίτια της χρόνιας ρινοκολπίτιδας

Οι πιο κοινές αιτίες της χρόνιας ρινοκολπίτιδας περιλαμβάνουν:

Απόφραξη που εμποδίζει την αποστράγγιση των παραρρινίων κόλπων: Αυτό μπορεί να οφείλεται σε βλάβη της μύτης ή του προσώπου, σε ρινικούς πολύποδες και όγκους ή σε χρόνια λοίμωξη. Τα άτομα με αποκλίνον διάφραγμα έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν χρόνια ρινοκολπίτιδα.

Έκθεση σε αλλεργιογόνα: Τα άτομα με αλλεργίες και άσθμα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν χρόνια ιγμορίτιδα, επειδή αυτές οι καταστάσεις μπορούν να αυξήσουν την πίεση και τον ερεθισμό στις ρινικές διόδους και τα ιγμόρεια. Τα άτομα με αλλεργίες και άσθμα μπορεί να αντιδρούν στο παθητικό κάπνισμα, στα ρινικά αλλεργιογόνα, στα σωματίδια σκόνης, στην ατμοσφαιρική ρύπανση και σε άλλες πηγές ερεθισμού.

Προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος: Οι ασθένειες που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα δυσχεραίνουν την καταπολέμηση των λοιμώξεων και των φλεγμονών από τον οργανισμό. Τα άτομα με κυστική ίνωση μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στη χρόνια ρινοκολπίτιδα. Το ίδιο ισχύει και για ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως ο HIV.

Υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης της χρόνιας ιγμορίτιδας κατ’ οίκον;

Συχνό πλύσιμο των χεριών για την πρόληψη της εξάπλωσης βακτηρίων και μυκήτων.

• Χρήση φίλτρου αέρα στο κλιματιστικό και διατήρηση των παραθύρων κλειστά τη νύχτα.
• Οδήγηση με τα παράθυρα ανοιχτά.
• Αποφυγή εξόδου στο ύπαιθρο σε περιόδους υψηλής ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
• Αποφυγή κουρέματος του γκαζόν ή τη χρήση φυσητήρα φύλλων, ειδικά κατά την περίοδο των αλλεργιών.
• Αποφυγή των αλλεργιογόνων, όποτε αυτό είναι δυνατόν.
• Αντιμετώπιση των εποχιακών αλλεργιών σύμφωνα με τις συστάσεις του γιατρού.

Οι ακόλουθες πρακτικές μπορούν να βοηθήσουν στον πόνο της ιγμορίτιδας και μπορεί να μειώσουν τη διάρκεια της λοίμωξης:

• Πλύσεις της μύτης και των παραρρινίων κόλπων με φυσιολογικό ορό.
• Εισπνοή ατμού για να χαλαρώσουν οι αποφράξεις και η βλέννα στα ιγμόρεια.
• Απαλό μασάζ στα ιγμόρεια για να χαλαρώσετε το υγρό και να μειώσετε την πίεση.
• Κατανάλωση άφθονο νερό. Η αφυδάτωση μπορεί να δυσκολέψει το σώμα να καταπολεμήσει τη λοίμωξη και να καθαρίσει τα ιγμόρεια.
• Λήψη αποσυμφορητικού για να μειωθεί η πίεση στα ιγμόρεια. Τα παυσίπονα μπορούν να βοηθήσουν στον πόνο και να μειώσουν τον πυρετό.

Πιθανές επιπλοκές της ιγμορίτιδας

Εάν τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας συνεχίζονται για πάνω από μία εβδομάδα, συνιστάται η επίσκεψη σε ειδικευμένο γιατρό για να εντοπιστεί η αιτία.

Η ιγμορίτιδα, ακόμη και στη χρόνια μορφή της, δεν είναι συνήθως επικίνδυνη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, μπορεί να υποδηλώνει μια σοβαρή υποκείμενη πάθηση. Ένας γιατρός μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό της αιτίας, οπότε επισκεφθείτε έναν γιατρό εάν ο πόνος ή η πίεση στα ιγμόρεια διαρκεί περισσότερο από μία ή δύο εβδομάδες.

Σπάνια, η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να προκαλέσει άλλες επιπλοκές. Αυτές περιλαμβάνουν:

• μειωμένη αίσθηση της όσφρησης
• βλεννοκήλη, μια κύστη από βλέννα που μπορεί να φράξει τη μύτη ή τα ιγμόρεια
• λοιμώξεις στα μάτια, τη μύτη ή ακόμη και τον εγκέφαλο

Συμπέρασμα

Η χρόνια ρινικολπίτιδα μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Πολλοί γιατροί την αντιμετωπίζουν πλέον ως χρόνια πάθηση.

Ο εντοπισμός και η θεραπεία της υποκείμενης αιτίας της χρόνιας ρινοκολπίτιδας μπορεί να μειώσει τη διάρκεια της φλεγμονής και να αποτρέψει την επανεμφάνισή της. Τα άτομα με χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να χρειαστούν θεραπεία από αλλεργιολόγο ή ειδικό για το αυτί, τη μύτη και το λαιμό.

Η συνεπής αυτοφροντίδα, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας για τις αλλεργίες και το άσθμα και της αποφυγής των αλλεργιογόνων, μπορεί να μειώσει την πιθανότητα μιας νέας κρίσης ιγμορίτιδας. Ωστόσο, τα άτομα που έχουν εμφανίσει στο παρελθόν χρόνια ρινοκολπίτιδα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι διατρέχουν κίνδυνο να την αναπτύξουν ξανά.