Εδώ και πάνω από 30 χρόνια, οι γυναίκες έχουν βρει στην πρακτική της λιποαναρρόφησης ένα γρήγορο τρόπο να απαλλάσσονται από περιττά - ή απλώς ανεπιθύμητα- πάχη.
Όμως μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι η συγκεκριμένη επέμβαση είναι λιγότερο αποτελεσματική σε βάθος χρόνου, καθώς μέσα σε ένα έτος, κατά μέσο όρο, το λίπος επιστρέφει, αλλά σε άλλο μέρος από εκεί από όπου αφαιρέθηκε (κοιλιά, γλουτούς, γοφούς κ.α.), μεταφερόμενο πιο ψηλά στο σώμα (στομάχι, μπράτσα).
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κολοράντο, με επικεφαλής τον Ρούντολφ Λάϊντερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα παχυσαρκίας “Obesity”, σύμφωνα με τους “Τάϊμς της Νέας Υόρκης” και τη βρετανική “Ιντιπέντεντ”, έκαναν την πρώτη στο είδος έρευνα σε ένα τυχαίο δείγμα δεκάδων γυναικών, ηλικίας 30-40 ετών, που είχαν κάνει στο παρελθόν λιποαναρρόφηση, όσο και άλλων που δεν είχαν καταφύγει σε αυτήν.
Οι ερευνητές έκαναν διαδοχικές εξονυχιστικές μετρήσεις όλων των γυναικών μετά από έξι εβδομάδες, έξι μήνες και ένα έτος, καταλήγοντας στο μάλλον απρόσμενο συμπέρασμα ότι τελικά ο οργανισμός βρίσκει τρόπους να “υπερασπιστεί” το λίπος του και να το ανακτήσει δια της πλαγίας οδού. Κατά μέσο όρο, διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες, έξι εβδομάδες μετά την λιποαναρρόφηση, είχαν χάσει το 2,1% του συνολικού λίπους τους, όμως μετά το πέρασμα ενός έτους αυτό το “κέρδος” είχε ουσιαστικά εξαφανιστεί. Αν και οι μηροί των γυναικών παρέμεναν πιο λεπτοί ένα έτος μετά την λιποαναρρόφηση, το λίπος είχε αυξηθεί κυρίως στο στομάχι, τα μπράτσα και τους ώμους τους.
Παρόλα αυτά, η έρευνα έδειξε ότι οι γυναίκες συνέχιζαν να αισθάνονται ικανοποιημένες από τα αποτελέσματα της λιποαναρρόφησης, κυρίως επειδή είχαν καταφέρει να ξεφορτωθούν το λίπος από συγκεκριμένες “μισητές” περιοχές, ιδίως στους γοφούς και τους μηρούς.
Η λιποαναρρόφηση είναι μια σχετικά απλή επέμβαση, κατά την οποία εισάγεται ένας σωλήνας κάτω από το δέρμα, που είναι συνδεδεμένος με μια ισχυρή αντλία κενού και “ρουφάει” το λίπος σαν…ηλεκτρική σκούπα. Έτσι, το τοπικό πάχος εξαφανίζεται ως δια μαγείας, ένα αποτέλεσμα που με δυσκολία θα πετύχαιναν μήνες επίμονης δίαιτας και μάλιστα η γυναίκα – ή κάθε άλλος ενδιαφερόμενος- μπορεί να “στοχεύσει” συγκεκριμένα από ποια σημεία θέλει να χάσει πάχος.
Όμως, σύμφωνα με την δρα Λάιντερ, το σώμα έχει τη δική του “άμυνα” και ελέγχει συνεχώς τον αριθμό των διαθέσιμων κυττάρων λίπους. Αν ένα τέτοιο κύτταρο εξαφανιστεί, ένα άλλο δημιουργείται σε αντικατάστασή του, κάπου αλλού στο σώμα.
Η λιποαναρρόφηση, μέσω της χειρουργικής επέμβασης, καταστρέφει συνήθως την ικανότητα των κυττάρων λίπους να ξαναδημιουργηθούν κάτω από το δέρμα στο συγκεκριμένο σημείο, από όπου αφαιρέθηκαν, καθόλου όμως δεν χάνεται η ικανότητα του οργανισμού να “γεννήσει” νέα κύτταρα λίπους σε άλλα σημεία. “Πρόκειται για ένα ακόμα κεφάλαιο του τύπου ‘Δεν μπορείς να ξεγελάσεις την Μητέρα-Φύση'”, δήλωσε χαρακτηριστικά η αμερικανίδα ερευνήτρια.
