O 22χρονος επιθετικός γεννήθηκε στην Ιταλία και τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν και τα καλύτερα.
Ο Μπαλοτέλι, παιδί Γκανέζων μεταναστών, είδε το πρώτο… φως της ζωής στο Παλέρμο το 1990, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας όταν ήταν ακόμα βρέφος και χρειάστηκε να μπει στο χειρουργείο για διαδοχικές επεμβάσεις.
Σε ηλικία 2 ετών, η κατάστασή του άρχισε να ομαλοποιείται, ωστόσο οι γονείς του αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ζήτησαν τη βοήθεια κοινωνικών υπηρεσιών. Μόλις στα τρία του χρόνια, ο μικρός Μάριο υιοθετήθηκε από τους Φραντσέσκο και Σίλβια Μπαλοτέλι που ανέλαβαν να τον μεγαλώσουν σε ένα πιο φυσιολογικό περιβάλλον. Στη συνέχεια αντιμετωπίστηκε ρατσιστικά στην εφηβεία του και γενικά έχει αποκτήσει μια συμπεριφορά διαφορετική, πολύ τραχιά κι απρόβλεπτη για να ελεγχθεί.
Όταν έγινε 18 ετών, πήρε την ιταλική υπηκοότητα σε μία ειδική εκδήλωση (αφού θα γινόταν ο 1ος έγχρωμος παίκτης που θα φορούσε τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας), στην οποία δεν κάλεσε τους βιολογικούς γονείς του.
Ένα παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ της Ίντερ με την Τσέλσι ήταν το μοναδικό στο οποίο τους εξασφάλισε εισιτήρια κι αυτό μόνο μέσω του αδερφού του, Ένοχ, στον οποίο έδωσε 4, ώστε να τα μοιράσει όπως ο ίδιος επιθυμεί. Λίγο αργότερα, σε μία τηλεοπτική συνέντευξη, ξεσπάθωσε εναντίον των ανθρώπων που τον έφεραν στην ζωή: “Εάν δεν γινόμουν ο Μάριο Μπαλοτέλι, τότε ο κύριος κι η κυρία Μπαρουά δεν θα νοιάζονταν για μένα”.
Άξιο αναφοράς είναι πως ο Σούπερ Μάριο αφιέρωσε στη θετή του μητέρα τα δύο γκολ που πέτυχε κόντρα στη Γερμανία.
“Αφιερώνω τα γκολ που πέτυχα στη μητέρα μου. Μετά το τέλος του αγώνα πήγα κοντά της και της το είπα. Περίμενα καιρό αυτή τη στιγμή, καθώς η μητέρα μου δεν είναι πλέον νέα και δεν μπορεί να κάνει μεγάλα ταξίδια. Έπρεπε να την κάνω χαρούμενη και τα κατάφερα. Στον τελικό του Κιέβου θα είναι και ο πατέρας μου. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι δίπλα μου και μου δίνουν δύναμη”, δήλωσε ο Ιταλός φορ μετά τη λήξη της αναμέτρησης με τα “πάντσερ”.
Άρχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Λουμετσάνε, ομάδα της Λομβαρδίας, ενώ δοκιμάστηκε ανεπιτυχώς από την Μπαρτσελόνα.
Η Ίντερ τον εντόπισε με τη σειρά της και έδωσε κάτι λιγότερο από 350.000 ευρώ για να τον αποκτήσει το καλοκαίρι του 2006, με προπονητή Ρομπέρτο Μαντσίνι. Ο Ιταλός τεχνικός τον πίστεψε και τον χρησιμοποιούσε σποραδικά, με συνέπεια ο Μπαλοτέλι να γίνει ο νεαρότερος σκόρερ της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ το Νοέμβριο του 2008 (σε ηλικία 18 ετών και 145 ημερών), καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Ομπαφέμι Μάρτινς.
Τη νέα χρονιά, όμως, τα πράγματα με τον Ζοζέ Μουρίνιο έγιναν πιο δύσκολα. Ήδη από τον Ιανουάριο του 2009, ο “Special One” τον υποβίβασε στη 2η ομάδα, έχοντας κατηγορήσει τον Μπαλοτέλι για έλλειψη ζήλου στις προπονήσεις. “Δεν μπορεί ένα νεαρό αγόρι όπως αυτός να προπονείται λιγότερο από τους Φίγκο, Κόρντομπα και Σανέτι”.
Η δυσμένεια στην οποία έπεσε ο Σούπερ Μάριο, τον ανάγκασε να το καλοκαίρι του 2010 να αναζητήσει νέο σταθμό στην καριέρα του. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την… γιούχα που έφαγε από τους οπαδούς της Ίντερ μετά την αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα για τα ημιτελικά του τσάμπιονς λιγκ, ή το ότι κράτησε την φανέλα της μισητής Μίλαν, έστω και για πλάκα.
Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι τον πήρε ξανά κοντά του στην Μάντσεστερ Σίτι, αλλά και στον αγγλικό σύλλογο δεν σταμάτησαν οι προστριβές. “Κάθε μέρα μαλώνω με το Μάριο και μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα μου άρεσε να του δώσω μια μπουνιά”. Η απάντηση του Μπαλοτέλι; “Δεν θα μπορούσε. Κάνω κικ-μπόξινγκ”.
Ο Μπαλοτέλι δοκίμασε τις αντοχές του Μαντσίνι και στην προετοιμασία της Σίτι τον Ιούλιο του 2011. Σε φιλικό κόντρα στους Γκάλαξι, αντί να πλασάρει σε τετ-α-τετ, έκανε μία πιρουέτα ώστε να σουτάρει με τακουνάκι, αλλά η μπάλα δεν του έκανε τη χάρη και κατέληξε άουτ.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε βέβαια και το πρόσφατο περιστατικό μετά το γκολ που σημείωσε κόντρα στην Ιρλανδία για το Euro 2012, με τον Λεονάρντο Μπονούτσι, ως καλός συμπαίκτης, να σπεύδει να του καλύψει το στόμα, την ώρα που ο Μπαλοτέλι προσπαθούσε να… βρίσει κάποιον.
Οι προστριβές του δεν σταματούσαν στους προπονητές, αλλά υπήρχαν και με τους εκάστοτε συμπαίκτες του. Αν και ακόμα πολύ μικρός σε ηλικία, προκάλεσε την αντίδραση του αρχηγού της Ίντερ, Χαβιέρ Σανέτι, του Μάρκο Ματεράτσι, αλλά και του ατζέντη του, μετά τον καυγά που είχε με το Μουρίνιο πριν το ματς της Ίντερ με την Τσέλσι για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Λίγο αργότερα, όταν ήρθε σε κόντρα και με τους φιλάθλους των “νερατζούρι”, ο Ζανέτι τόνισε: “Ο Μάριο πρέπει να επικεντρωθεί στο τι κάνει μέσα στο γήπεδο και δεν πρέπει να συμπεριφέρεται έτσι”.
Τα πράγματα έφτασαν στα άκρα στη Μάντσεστερ Σίτι. Το Δεκέμβριο του 2011 ήρθε στα χέρια με τον Μάικα Ρίτσαρντς στην προπόνηση, όταν ο Άγγλος μπακ, που ήταν στην ίδια ομάδα με τον Ιταλό, τον κατηγόρησε πως δεν έτρεχε αρκετά.
Η κόντρα τους είχε αρχίσει νωρίτερα κι αυτή ήταν η σπίθα που άναψε το φιτίλι, με τους Μαντσίνι, Τζέιμς Μίλνερ και Γιάγια Τουρέ να χωρίζουν τους 2 συμπαίκτες.
Ο Μπαλοτέλι δεν είναι και ο πιο… εύκολος άνθρωπος του κόσμου. Έχει τσακωθεί με προπονητές, αστυνομικούς, μέχρι και μπράβους από κλαμπ, με συνέπεια η κριτική στον Τύπο να αυξάνεται. Πάντως, μέσα στο γήπεδο τις περισσότερες φορές κάνει την δουλειά του καλά, αν και τότε την κάνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Νιώθει μοναδικός, έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και όταν νικάει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην έδρα της πανηγυρίζει με ειρωνικό τρόπο, δείχνοντας ένα μπλουζάκι με τα λόγια «Why always me;», δηλαδή «γιατί πάντα εγώ;».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Έτσι πανηγυρίζει η Ρώμη! – Δείτε τι έφτιαξαν οι Ιταλοί!
Ο Μάριος Μπαλοτέλης είναι… γιος της μάνας μου!
